Η συμφωνία Τραμπ – Πούτιν και η Ευρώπη
Από τα όσα δημόσια είπαν οι πρόεδροι Τραμπ και Πούτιν, μετά τη συνάντησή τους στην Αλάσκα, συνάγεται πως μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας υπάρχει (τουλάχιστον) το γενικό πλαίσιο της συμφωνίας για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
Ο Πούτιν, μάλιστα, το είπε και δημόσια. Εχουμε (δηλαδή ΗΠΑ και Ρωσία) συμφωνία, μένει τώρα να δούμε, είπε ο Ρώσος πρόεδρο τι θα κάνουν ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι.
Ο Τραμπ δεν χρησιμοποίησε στις δηλώσεις του τη λέξη «συμφωνία». Φρόντισε ωστόσο να καλέσει τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον (την ερχόμενη Δευτέρα) για να τον ενημερώσει για τους όρους που αυτή περιλαμβάνει. Και όπως είναι γνωστό τους όρους τους διαμορφώνουν/ επιβάλλουν οι νικητές.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδήμων περί των στρατιωτικών για να δει τον νικητή στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός μπορεί να μην προχωρά όσο γρήγορα κάποιοι θεωρούν πως θα μπορούσε να προχωρήσει, αλλά μέσα σε 3.5 χρόνια πολέμου έχει καταλάβει τεράστια εδαφικά τμήματα της Ουκρανίας , παρά το γεγονός ότι μέχρι και την ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ δέχονταν μια «άνευ όρων» και πλούσια πολιτική και οικονομική στήριξη καθώς και αδιάκοπο εφοδιασμό με πολεμικό υλικό.
Υπό αυτήν τη έννοια ο Ζελένσκι καλείται να αποδεχτεί μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου που θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα επί του πεδίου. Με απλούστερα λόγια, η Ουκρανία του Ζελένσκι ως ηττημένη στο πεδίο της μάχης θα υποχρεωθεί να αποδεχτεί/ παζαρέψει τους όρους του νικητή.
Πώς η νίκη Τραμπ άλλαξε τις προτεραιότητες
Η κατάσταση θα ήταν απλούστερη αν οι Ευρωπαίοι δεν είχαν επενδύσει «τα πάντα» στην ήττα της Ρωσίας. Ακολουθώντας την προηγούμενη αμερικανική ηγεσία (δημοκρατικοί – Μπάιντεν) οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία πχ) απογαλακτίστηκαν βίαια και ταχύτατα από τον ρωσικό ενεργειακό «τροφοδότη». Η οικονομική/ ενεργειακή διάρρηξη των γερμανορωσικών σχέσεων παρέσυρε ολόκληρη (σχεδόν) την ΕΕ σε μια αντιρωσική υστερική πολιτική προσέγγιση η οποία συμβάδιζε με τα σχέδια των δημοκρατικών στις ΗΠΑ οι οποίοι μάλιστα αντάμειβαν του πρόθυμους (δες τις τιμές στον Μητσοτάκη με τις ομιλίες του στο κογκρέσο) σημαιοφόρους του αντιρωσικού κλίματος.
Τα πράγματα ωστόσο άλλαξαν με τη νίκη του Τραμπ και την ξεκάθαρη αλλαγή προτεραιοτήτων στην αμερικανική εξωτερική πολιτική: η ρυμούλκηση της Ρωσίας μακριά από την επιρροή της Κίνας είναι ο «νέος» στόχος της αμερικανικής διπλωματίας (γι αυτό και οι συμβιβασμοί που εμφανίζεται διατεθειμένος να κάνει ο Τραμπ για χάρη του Πούτιν). Έτσι, με την Ρωσία «μακριά» από την κινεζική αγκαλιά, εμφανίζεται πιο ξεκάθαρα ο εχθρός/ αντίπαλος που η διοίκηση Τραμπ έχει επιλέξει. Δηλαδή το Πεκίνο..
Η επιτυχία του αμερικανικού σχεδίου, δηλαδή το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία με εδαφικές παραχωρήσεις από την Ουκρανία στη Ρωσία είναι κάτι που θα δυσκολέψει τις ηγεσίες τον ευρωπαϊκών χωρών, ειδικά αυτές που έπαιξαν κατ’ εντολή (των δημοκρατικών του Μπάιντεν) το αντιρωσικό χαρτί, όπως για παράδειγμα είναι και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων ευρωπαϊκών χωρών από την άλλη (Γερμανία Γαλλία, ακόμη και η Βρετανία) βλέπουν με τρόμο το ενδεχόμενο της αμερικανικής απόσυρσης (πολιτικής/ στρατιωτικής) από την Ευρώπη καθώς η ζωή απεχθάνεται το κενό και η μόνη δύναμη που μπορεί να επωφεληθεί από μια αμερικανική υποχώρηση στην Ευρώπη, είναι η Ρωσία…
Οπότε, η «μάχη» για την Ουκρανία, από ένα σημείο και μετά αφορά ξεκάθαρα ενδοευρωατλαντικά ξεκαθαρίσματα, τα οποία θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα…
Διαβάστε επίσης:
Σβαρτσενέγκερ κατά Τραμπ: «Αναρωτήθηκα πότε θα του ζητήσεις αυτόγραφο»
CNN: «Το επόμενο στοίχημα του Τραμπ είναι να καθίσει στο ίδιο τραπέζι Ζελένσκι και Πούτιν»
