Αλέξης Τσίπρας: 4 εμπόδια, 4 πλεονεκτήματα και ένα ερώτημα για την επιστροφή
Αν και από το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα διαχέεται, ανεπισήμως πάντα, η πληροφορία ότι δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο ή προσδιορισμένο χρονικά σχετικά με τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, η περιρρέουσα κυριαρχείται από τα σενάρια μίας επικείμενης πρωτοβουλίας του πρώην πρωθυπουργού.
Για την ακρίβεια σχεδόν όλοι είναι πλέον σίγουροι, με βάση και το πώς παρεμβαίνει ο ίδιος, ότι ο κ. Τσίπρας θα κάνει κόμμα το αργότερο μέχρι τις αρχές του 2026 και δεν πρόκειται να περιμένει τις εκλογές και μετά να κάνει τέτοιου είδους κίνηση. Μέσα σε αυτό το κλίμα εντείνεται, αντί να υποχωρεί η συζήτηση για την επιστροφή Τσίπρα – ο οποίος τροφοδοτεί με δηλώσεις του αυτή τη κουβέντα και τη σεναριολογία.
Ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά και τα κομματικά επιτελεία, όπως και οι πολιτικοί αναλυτές εστιάζουν στις δυσκολίες, αλλά και τα ατού που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα. Όπως και σε ένα ερώτημα, που αφορά στις αναλύσεις του Μαξίμου και στις διαθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη σε αυτό το ενδεχόμενο.
Οι 4 δυσκολίες
Τι θα κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους πρώην συντρόφους του και τα σχήματα που ξεπήδησαν από διασπάσεις του κόμματος:
1. Το ποιους θα αφήσει και ποιους θα πάρει μαζί του από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο κόμμα ο κ. Τσίπρας είναι πραγματικός πονοκέφαλος.
Όσοι πάνε μαζί του μπορεί να επιβαρύνουν το νέο εγχείρημα με το «στίγμα» της αναπαλαίωσης, ενώ όσοι μείνουν εκτός, είτε από απόφαση του κ. Τσίπρα, είτε από δική τους επιλογή, θα επικρίνουν σφοδρά την επιστροφή του – με όλα τα επίχειρα που έχει κάθε «εμφύλιος».
Το ίδιο θα κάνουν και οι πρώην συνοδοιπόροι του κ. Τσίπρα, από τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου μέχρι τη Νέα Αριστερά, που δεν θέλουν καμία σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό. Οι αιχμές που εκτόξευσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι ενδεικτικές των άγριων διαθέσεων με τις οποίες τον περιμένουν.
2. Πού θα βρει πολιτικό προσωπικό άφθαρτο και ικανό.
Ένα νέο κόμμα, που θέλει να δώσει και το μήνυμα της ανανέωσης και της απεύθυνσης σε κοινωνικά στρώματα, που νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, χρειάζεται στην πραγματικότητα εκατοντάδες στελέχη.
Έχει ακουστεί ότι εδώ και μήνες αναζητούνται πρόσωπα που θα στελεχώσουν το κόμμα Τσίπρα και εκτιμάται ότι χρειάζονται περί τα 800 άτομα – πέραν των όσων θα πάνε από τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα κόμματα – σε όλη την Ελλάδα για να δημιουργηθεί μία ικανή αφετηρία. Τέτοια που να έχει έντονο το στοιχείο ενός πραγματικού νέου κόμματος.
Η «στρατολόγηση» αυτή μόνο εύκολο δεν θεωρείται.
3. Τι πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα θα δώσει.
Ενδεχομένως να αρκεί ένα γενικό «αντιμητσοτακικό» διάγγελμα για να στηρίξει το λόγος της επιστροφής, αλλά στην πραγματικότητα η απαίτηση από τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι να μιλήσει σε βάθος για τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, που αντιμετωπίζει η χώρα.
Το αντισυστημικό στοιχεία και η σημαία της ριζοσπαστικής αριστεράς έχει πλέον εγκαταλειφθεί, με τον πρώην πρωθυπουργό να κινείται προς ένα ασαφές κεντρώο-κεντροαριστερό χώρο. Οι αναφορές του μάλιστα σε «δημοκρατικό καπιταλισμό» έχουν μπερδέψει το κοινό που τον ακολούθησε στα χρόνια του μνημονίου.
Η απο-αριστεροποίηση ίσως του επιτρέπει να απευθυνθεί σε ευρύτερα κοινά, αλλά η έλλειψη ιδεολογικής και πολιτικής αγκύρωσης, που κάποτε είχε, ίσως βαθύνει τη ρήξη με κοινωνικά στρώματα, που ξεκίνησε από τις εκλογές του 2023.
4. Ο Αλέξης Τσίπρας μετράει ήδη 4 εκλογικές ήττες (συν μία στην τοπική αυτοδιοίκηση) από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η τελευταία που τον οδήγησε στην παραίτηση από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν συντριβή – στις εθνικές του 2023. Μπορεί να πείσει ότι ήρθε πλέον η ώρα να τον κερδίσει; Ή έστω να του προκαλέσει τέτοια φθορά που θα φέρει το τέλος της «εποχής Μητσοτάκη»; Δύσκολη η απάντηση, όσο κι αν ποντάρει στην κόπωση της κοινωνίας από την πολυετή (και εξόχως προβληματική και αποτυχημένη) γαλάζια διακυβέρνηση.
Τα πλεονεκτήματα
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κινείται στο κενό. Γι’ αυτό και τα σενάρια περί επιστροφής του έχουν προκαλέσει τόσο μεγάλη συζήτηση και ενδιαφέρον.
Τα τέσσερα ατού, που διαθέτει:
1. Το ερώτημα «ποιος μπορεί να διώξει τον Μητσοτάκη» δεν έχει απαντηθεί από τη σημερινή αντιπολίτευση.
Η αδυναμία των υπαρχόντων κομμάτων της είναι παροιμιώδης. Η αναζήτηση ενός αντιπάλου που θα σταθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι αγωνιώδης την τελευταία διετία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες καμπές της κυβερνητικής πορείας, ο κ. Μητσοτάκης κατάφερνε να διατηρεί τη δημοσκοπική υπεροχή στο τέλος.
Ο Αλέξης Τσίπρας που οδήγησε μία αριστερά του 4% στην κυβερνητική εξουσία, πιθανόν έχει ακόμα «καύσιμα» να αλλάξει και πάλι το πολιτικό παιχνίδι στη χώρα. Ή τουλάχιστον μπορεί να το ισχυριστεί. Ειδικά εάν ισχύει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ φτάνει σιγά σιγά – ή και απότομα – στο κλείσιμο του κύκλου της και απομένει ένας πειστικός αντίπαλος και ένα… «απλό φύσημα» για να πέσει.
2. Ποντάρει στο ηγετικό στάτους και την εμπειρία του.
Το επικοινωνιακό χάρισμα δεν έχει χαθεί, αν και χρειάζεται νέα αφηγήματα. Αλλά σε κάθε εμφάνισή του ο Αλέξης Τσίπρας επιβεβαιώνει ότι διαθέτει ένα ισχυρό εκτόπισμα, ως πρώην πρωθυπουργός και ως ένας σαφώς έμπειρος πολιτικός, που γνωρίζει πώς κινούνται τα πράγματα.
Αν αυτή τη φορά έχει κάνει καλύτερη προετοιμασία, χωρίς «αυταπάτες» και «αυτοσχεδιασμούς», τότε έχει ελπίδες να πρωταγωνιστήσει.
3. Η προβολή που κερδίζει, καθώς η κόντρα του με τον Μητσοτάκη «πουλάει» και μπορεί να «αφυπνίσει» την κοινωνία που απέχει.
Δεν είναι εύκολα τα… ριμέικ, αλλά οι παλιές κόντρες, στα όρια της βεντέτας, μπορεί να ασκήσουν υπό προϋποθέσεις μία γοητεία στο κοινό, ελλείψει εναλλακτικών.
4. Είναι εξαιρετικά πιθανό η επιστροφή του Τσίπρα να προκαλέσει διεργασίες και εξελίξεις σε όλο το χώρο της κεντροαριστεράς.
Ειδικά εάν καταφέρει εξ αρχής να πλασαριστεί ακόμα και δεύτερος στις δημοσκοπήσεις. Με τον πήχη της δεύτερης θέσης να μην ξεπερνά αυτή την ώρα το 14%, αυτός ο πρώτος και καίριας σημασίας στόχος δεν είναι ανέφικτος. Αλλά εάν όντως τον πετύχει, τότε τίποτα δεν θα είναι ίδιο στον προοδευτικό χώρο. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τα σημερινά κόμματα – αρνητικό για τα ίδια, αλλά μάλλον ευεργετικό για την κεντροαριστερή αντιπολίτευση.
Και το ερώτημα:
Ο Μητσοτάκης θέλει η απεύχεται την επιστροφή του; Θεωρεί ότι με την επανεμφάνισή του ως κύριος αντίπαλος, θα συσπειρώσει ένα δεξιό κοινό και θα «επανασυστήσει» το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ή εκτιμά πως ένας «νέος Τσίπρας» αποτελεί πραγματικά μεγάλη απειλή για μία κυβέρνηση που έχει ήδη μεγάλη φθορά;
Έχει τη σημασία του το πώς θα τον αντιμετωπίσει.
