Economist για Γαλλία: «Τίτλοι τέλους» για τον Μπαϊρού, σε πολιτική και οικονομική δίνη το Παρίσι
Όταν ο κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού αναλάμβανε πρωθυπουργός της Γαλλίας, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνίε, στο Παρίσι κάποιοι έβαζαν στοιχήματα πόσο θα άντεχε στην πρωθυπουργία.
Φαίνεται ότι η απάντηση δίνεται πιο νωρίς απ’ όσο αναμενόταν: με την απόφασή του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση – η κυβέρνησή του είναι κυβέρνηση μειοψηφίας – ο Μπαϊρού μοιάζει ο ίδιος να ρίχνει «τίτλους τέλους» στην θητεία του, υποχρεώνοντας τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να εξετάσει ακόμα και το ενδεχόμενο νέων βουλευτικών εκλογών και βυθίζοντας τη Γαλλία σε νέα πολιτική και οικονομική αστάθεια.
Σύμφωνα με τον Economist, το τέλος του καλοκαιριού ήταν εξαρχής δύσκολη πολιτική συγκυρία για τον Μπαϊρού. Καταρτίζει τον προϋπολογισμό του 2026, που περιλαμβάνει δέσμευση εξοικονομήσεων 44 δισ. ευρώ ώστε να περιοριστεί το έλλειμμα από 5,4% του ΑΕΠ το 2025 στο 4,6% το 2026. «Τα μέτρα περιέχουν πολλές αντιδημοφιλείς επιλογές, ιδίως την κατάργηση δύο από τις έντεκα επίσημες αργίες της χώρας» σημειώνει, προσθέτοντας πως αυτά έχουν κοινωνικό αντίκτυπο. Ήδη σε δημοσκόπηση του Αυγούστου, το 84% δήλωσε αντίθετο, από 73% τον Ιούλιο» αναφέρει.
Έτσι, «αντί να περιμένει να φέρει τον αντιδημοφιλή προϋπολογισμό στη Βουλή, ο Μπαϊρού προχώρησε σε προληπτικό χτύπημα» υπογραμμίζει το δημοσίευμα. «Η χώρα μας βρίσκεται σε κίνδυνο», δήλωσε ο Μπαϊρού το απόγευμα της 25ης Αυγούστου. Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας, στο 114% του ΑΕΠ, είναι υψηλότερο απ’ όλων στην ΕΕ πλην Ελλάδας και Ιταλίας. «Η εξάρτηση από το χρέος έχει γίνει χρόνιο φαινόμενο», συνέχισε. Φέτος, πρόσθεσε, η Γαλλία θα δαπανήσει για τόκους 66 δισ. ευρώ, περισσότερα απ’ ό,τι για την εκπαίδευση ή την άμυνα.
Ο Μπαϊρού, που το 2012 είχε θέσει ως σημαία του την καταπολέμηση του εθισμού στις δημόσιες δαπάνες, κάλεσε το κοινοβούλιο να αντιμετωπίσει σοβαρά τον κίνδυνο της αδράνειας. Η ψήφος εμπιστοσύνης, είπε, δεν θα αφορά τα ίδια τα μέτρα, αλλά ένα απλό ερώτημα: συμφωνεί το κοινοβούλιο ότι υπάρχει μια «εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που απαιτεί εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών; Ο Economist λέει ότι ο Γάλλος πρωθυπουργός είχε δίκιο για την άσχημη κατάσταση των γαλλικών οικονομικών.
«Η Γαλλία δεν έχει ισοσκελίσει προϋπολογισμό από το 1974. Στη διάρκεια της πανδημίας και μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι προηγούμενες κυβερνήσεις του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν δαπάνησαν γενναιόδωρα για να προστατεύσουν τους Γάλλους από τον πληθωρισμό και τους υψηλούς λογαριασμούς ενέργειας», γράφει. Αυτό αύξησε το χρέος, χωρίς να αποφέρει πολιτική ευγνωμοσύνη. «Η προοπτική να πέσει άλλη μια γαλλική κυβέρνηση καθώς καταρτίζει προϋπολογισμό ανησυχεί τις αγορές. Από τις 12 Αυγούστου η Γαλλία πληρώνει υψηλότερο κόστος δανεισμού από την Ελλάδα».
Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν φαίνεται να έπεισε τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Παρά τις προσπάθειες του Μπαϊρού μέσα στο καλοκαίρι, συμπεριλαμβανομένης μιας σειράς επεξηγηματικών βίντεο στο YouTube, δεν υπάρχει πολιτική συναίνεση για τη σοβαρότητα της στιγμής. Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, επικεφαλής της «Ανυπότακτης Γαλλίας», κατηγόρησε τον Μπαϊρού ότι δραματοποιεί την κατάσταση. Το κόμμα του θα ψηφίσει κατά της κυβέρνησης. Το ίδιο και ο «Εθνικός Συναγερμός» της Μαρίν Λεπέν, το δεύτερο μεγαλύτερο μπλοκ της αντιπολίτευσης απέναντι στους κεντρώους του Μακρόν.
Η Λεπέν κάλεσε τον πρόεδρο να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές – κάτι που ο Μακρόν έδειξε να αποκλείει σε δηλώσεις του στο Paris Match νωρίτερα μέσα στον μήνα. Αν χάσει άλλη μια κυβέρνηση, το Σύνταγμα του επιτρέπει να διορίσει νέα χωρίς να πάει στις κάλπες. Δεδομένου ότι για να επιβιώσει ο Μπαϊρού χρειάζεται πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών στις 8 Σεπτεμβρίου, ο Economist υποδηλώνει ότι η αριθμητική δεν τον ευνοεί.
«Ακόμη και πιο μετριοπαθή κόμματα που τον στήριξαν νωρίτερα φέτος, ιδίως οι Σοσιαλιστές, υπονοούν ότι δεν θα το ξανακάνουν. Δύσκολα βγαίνουν οι αριθμοί. Επιλέγοντας να καλέσει την αντιπολίτευση να τοποθετηθεί πάνω σε ένα πιεστικό ερώτημα, ο Μπαϊρού έβαλε ένα πολιτικό στοίχημα» αναφέρει. «Είναι θλιβερή αντανάκλαση της πολωμένης πολιτικής της Γαλλίας ότι η κυβέρνησή του ίσως πέσει επειδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν πως τα ανεξέλεγκτα επίπεδα χρέους και ελλείμματος θέτουν τη χώρα σε κίνδυνο» καταλήγει το δημοσίευμα.
