Έμμεσοι φόροι και αποσπασματικές ρυθμίσεις κρατούν την Ελλάδα πρωταθλήτρια σε ανισότητες και κοινωνικές πιέσεις
Η φορολογική πολιτική στην Ελλάδα μοιάζει με έναν κύκλο που δεν κλείνει ποτέ. Παρά τις εξαγγελίες για ελαφρύνσεις και μειώσεις, η βασική δομή παραμένει η ίδια: έμμεσοι φόροι που χτυπούν πρώτα και κυρίως τα νοικοκυριά. Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι αποκαλυπτικά: η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης σε βάρος από έμμεση φορολογία, με την κατανάλωση να σηκώνει το κύριο βάρος της χρηματοδότησης του κράτους.
Η ετήσια έκθεση Tax Policy Reforms καταγράφει πως, παρά τις κατά τόπους μειώσεις, η συνολική φορολογική πίεση αυξήθηκε το 2022. Κι ενώ αρκετές χώρες της Ευρώπης αναζήτησαν πιο δίκαιες ισορροπίες –δίνοντας έμφαση στη φορολογία εισοδήματος ή σε προοδευτικά μέτρα– η Ελλάδα συνέχισε να επενδύει στον εύκολο δρόμο: τη φορολόγηση της κατανάλωσης. Το αποτέλεσμα; Ένα σύστημα που επιβαρύνει τους αδύναμους, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Φυσικά, δεν έλειψαν και οι ανακουφιστικές κινήσεις. Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, μειώσεις στα τεκμήρια για μικρούς δήμους, ειδικές ρυθμίσεις για γιατρούς ή επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε περιοχές με λίγους κατοίκους. Θετικές παρεμβάσεις, αλλά με περιορισμένη εμβέλεια. Είναι κινήσεις-μπαλώματα που δίνουν ανάσα σε συγκεκριμένες ομάδες, χωρίς όμως να αλλάζουν τη μεγάλη εικόνα.
Στην αγορά ακινήτων, οι ρυθμίσεις είναι πιο εντυπωσιακές: φοροαπαλλαγές για κενές κατοικίες, «πάγωμα» του ΦΠΑ στις νέες οικοδομές μέχρι το 2025, έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ για ασφαλισμένα ακίνητα. Όλα αυτά στοχεύουν να τονώσουν την οικοδομική δραστηριότητα και να στηρίξουν την αγορά. Όμως, η σκληρή πραγματικότητα παραμένει: οι τιμές και τα ενοίκια τρέχουν με ρυθμούς που οι πολίτες δεν προλαβαίνουν, και οι αποσπασματικές φορολογικές ρυθμίσεις δεν λύνουν το πρόβλημα της στέγης.
Στον τομέα των επενδύσεων, η χώρα επιχείρησε να δώσει ώθηση με γενναιόδωρα κίνητρα για angel investors και νεοφυείς επιχειρήσεις. Οι εκπτώσεις τριπλασιάστηκαν, τα όρια μειώθηκαν για συνεργασίες ΜμΕ, ενώ προστέθηκαν δυνατότητες μεταφοράς ζημιών. Πρόκειται για μέτρα που ενισχύουν την καινοτομία και τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, αλλά αφορούν κυρίως το πάνω στρώμα της αγοράς. Η πλειονότητα των μικρομεσαίων συνεχίζει να αντιμετωπίζει δυσανάλογη φορολογική πίεση.
Από την άλλη, νέες επιβαρύνσεις έκαναν την εμφάνισή τους: ο ΦΠΑ 13% στις βραχυχρόνιες μισθώσεις και η αύξηση του τέλους ανθεκτικότητας για τουριστικά καταλύματα. Δηλαδή, περισσότερα βάρη σε κλάδους που ήδη κινούνται με μεγάλη αβεβαιότητα.
Το συμπέρασμα είναι δύσκολο να κρυφτεί: η Ελλάδα συνεχίζει να βαδίζει σε μια γραμμή αποσπασματικών μέτρων και διορθώσεων, χωρίς σαφή στρατηγική. Οι πολίτες βλέπουν ελαφρύνσεις «με το σταγονόμετρο» και νέες επιβαρύνσεις να προστίθενται, ενώ το φορολογικό σύστημα εξακολουθεί να βασίζεται στο πιο εύκολο –αλλά και πιο άδικο– εργαλείο: τους έμμεσους φόρους. Το ζητούμενο παραμένει αν θα υπάρξει ποτέ μια συνολική αναμόρφωση με κριτήριο τη δικαιοσύνη και την ανάπτυξη ή αν θα συνεχίσουμε να ζούμε με μισές λύσεις.
Διαβάστε επίσης:
Πιερρακάκης: Η μείωση του ΦΠΑ στα ακριτικά νησιά διορθώνει μια αδικία
Υπουργείο Οικονομικών: Αυτοί είναι οι 83 φόροι που μείωσε η κυβέρνηση
Πλειστηριασμοί: 2,2 εκατομμύρια φορολογούμενοι στον προθάλαμο των κατασχέσεων
Πηγή: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | topontiki.gr
