Τσίπρας: «Δίκοπο μαχαίρι» το rebranding – «Ισορροπία τρόμου» με τον ΣΥΡΙΖΑ
Η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του «Economist» αναμφισβήτητα προκάλεσε έντονες συζητήσεις, που συνεχίζονται και θα συνεχίζονται έως την επόμενη παρέμβαση. Την ίδια ώρα είναι υπό συζήτηση το αν είχε θετικό αντίκτυπο στο ευρύ κοινό, στο οποίο επιδίωξε να απευθυνθεί – θα φανεί περισσότερο στην πορεία ενδεχομένως, η εικόνα των δημοσκοπήσεων κινείται περίπου στα ίδια με το προηγούμενο διάστημα. Το βασικό όμως είναι ότι έχει διαμορφώσει ένα σκηνικό «ισορροπίας τρόμου» με τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι άγνωστο αυτήν τη στιγμή πού θα οδηγήσει.
Η παρέμβαση στον «Economist» συζητήθηκε έντονα γιατί, όπως έχουμε ξαναγράψει, είχε κάποια χαρακτηριστικά που σηματοδοτούν, ή τουλάχιστον έτσι ερμηνεύτηκαν, ένα άνοιγμα στον βηματισμό του: προσπάθεια διαμόρφωσης διπόλου με τον Μητσοτάκη, έντονη απεύθυνση στο Κέντρο, κατάθεση προγραμματικής πλατφόρμας και απουσία κάθε αναφοράς σε ΣΥΡΙΖΑ και προοδευτικές δυνάμεις. Εν ολίγοις, και για να επαναλάβουμε για μία ακόμη φορά, η παρέμβαση αυτή έδειξε να σηματοδοτεί μια απόφαση να βγει ο ίδιος μπροστά ως αντίπαλος του Μητσοτάκη, εγκαταλείποντας τη ρητορική περί της ανάγκης οι προοδευτικές δυνάμεις να ενωθούν για να τον αντιμετωπίσουν και δίνοντας σήμα όλο και μεγαλύτερης αποστασιοποίησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά σε συνδυασμό με τις πυκνές παρεμβάσεις του, που μαρτυρούν μια προσπάθεια να διατηρήσει έναν ρυθμό παρουσίας στην επικαιρότητα, ενισχύουν σταθερά την εντύπωση ότι κινείται με στόχο ένα νέο κόμμα.
Κινητικότητα με… αργά βήματα
Η σύγκρουση για τα πρακτικά του 2015 τον Ιούλιο, τα μηνύματα μέσω της «Le Monde» τον Αύγουστο, η ομιλία στον «Economist» στις αρχές Σεπτεμβρίου και η έκδοση του βιβλίου του που αναμένεται προς το τέλος του χρόνου (Νοέμβριο ή Δεκέμβριο), δείχνουν να αποτελούν κομβικούς σταθμούς στο λεγόμενο rebranding, έναν συνδυασμό αναμόρφωσης της πολιτικής του ταυτότητας και αποκατάστασης του ταραχώδους παρελθόντος, μέσα από την αφήγηση της «δικής του» αλήθειας για τη διακυβέρνηση 2015 – 2019 διά του επικείμενου βιβλίου του.
Όμως το rebranding, τείνει να αποδειχθεί «δίκοπο μαχαίρι»:
– Από μόνο του, τροφοδοτεί τα σενάρια περί νέου κόμματος. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί να παρουσιάσει μια νέα πολιτική φυσιογνωμία έτσι, χωρίς πολιτικό στόχο, ή ακόμα για να καταδείξει ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος να κάνεις πολιτική – πέρα από την ενεργό δράση και την πρώτη γραμμή, που άλλωστε διεμήνυσε ότι του λείπει.
– Δίνει σήματα επανόδου ισχυρά την ώρα που δεν φαίνεται να είναι ώριμες οι συνθήκες για τα όποια επόμενα βήματα. Οι προσδοκίες του κοινού αλλά και του πολιτικού και δημοσιογραφικού συστήματος, εν μέσω μάλιστα εντεινόμενης φθοράς της κυβέρνησης και προσωπικά του Μητσοτάκη, εκτινάσσονται. Στην πράξη όμως υπάρχουν μόνο σενάρια, που δεν επιβεβαιώνονται ούτε διαψεύδονται, και αναμονή. Κάτι που κάνει όλο και περισσότερους να επισημαίνουν στη δημόσια συζήτηση (π.χ. αρθρογραφία) ότι στο τέλος θα κουράσει και θα οδηγήσει σε «ξεφούσκωμα» του όποιου εγχειρήματος. Είναι δε τεράστιος ο πολιτικός χρόνος ώς την ερχόμενη άνοιξη, χρονική περίοδος που τα σενάρια τοποθετούν την εμφάνιση του νέου κόμματος. Μέχρι τότε, τι;
Μέσα σε 10 μέρες από την ομιλία του έχουμε φτάσει στο σημείο όπου όλο και περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας έχει αρχίσει να συζητείται, όχι τόσο ως ένα ελπιδοφόρο εγχείρημα που αναμένεται από στιγμή σε στιγμή και που μπορεί να «διώξει» τον Μητσοτάκη. Αλλά ως πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Υπό την έννοια ότι η πιθανολογούμενη επιστροφή του ως αρχηγός νέου κόμματος θα έχει διαλυτική επίδραση στον ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά υπάρχοντα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά, ακόμη και η Ζωή Κωνσταντοπούλου δείχνει να ανησυχεί), από τα οποία θα επιχειρήσει να αποσπάσει πολιτικές, στελεχικές και εκλογικές δυνάμεις. Αυτά, με βάση το σενάριο ότι δεν θα φτιάξει ένα σχήμα – ομπρέλα κάτω από το οποίο θα υπάρξουν συνενώσεις και ανασυνθέσεις, αλλά έναν «τελείως» καινούριο φορέα, απαλλαγμένο από «βαρίδια» και «φθαρμένα υλικά» του παρελθόντος.
Κατευνασμός
Έτσι στην τρέχουσα συζήτηση καταγράφονται δύο όψεις:
Από τη μία, συνομιλητές ή συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα επιχειρούν να χαμηλώσουν τις εντυπώσεις περί νέου κόμματος και προβάλλουν το επιχείρημα ότι ο πρώην πρωθυπουργός προσπαθεί να παρέμβει στην κεντρική πολιτική συζήτηση για να μετατοπίσει το ενδιαφέρον από τις τοξικές αντιπαραθέσεις στην πολιτική. Συνεργάτες του επίσης επιμένουν ότι δεν υπάρχει απόφαση ούτε διεργασίες για νέο κόμμα, αυτήν τη στιγμή το μόνο που υπάρχει είναι το βιβλίο.
Από την άλλη, εντείνονται οι φωνές από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τη Νέα Αριστερά, που με άμεσο ή έμμεσο τρόπο διαμηνύουν στον Τσίπρα ότι για να φύγει ο Μητσοτάκης χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων, και το να ιδρύσει δικό του κόμμα στην πραγματικότητα θα επιφέρει τον κατακερματισμό που ο ίδιος «ξόρκιζε» έως ένα χρονικό σημείο των παρεμβάσεών του. Με πολύ απλά λόγια του λένε ότι θα τους διαλύσει και αν το επιχειρήσει θα φέρει ο ίδιος την ευθύνη.
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει το πιο άμεσο πρόβλημα καθώς ο Τσίπρας είναι βουλευτής του, μετά και τη συνέντευξη Φάμελλου στη ΔΕΘ το πρόβλημα κατ’ ουσίαν έχει επισημοποιηθεί, με την προσπάθεια του προέδρου του κόμματος να αντιμετωπίσει τη βροχή των δημοσιογραφικών ερωτημάτων και ταυτόχρονα να στείλει με ήπιο τρόπο τα μηνύματά του, να θέσει τα όριά του, όπως λένε συνεργάτες του. Άλλοι επιχειρούν να δώσουν το μήνυμα πιο «μετωπικά», όπως ο Παύλος Πολάκης, που διεμήνυσε πως ο Τσίπρας ό,τι κάνει θα πρέπει να το κάνει μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γενικότερα, βουλευτές του κόμματος δημόσια παραδέχονται πλέον την κατάσταση και τον καλούν ευγενικά να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του (π.χ. Γιαννούλης). Για την ηγεσία πάντως είναι σαφές ότι, αν και βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση πολιτικά (και προσωπικά), επ’ ουδενί δεν επιδιώκει τη σύγκρουση με τον πρώην πρωθυπουργό. Κάτι τέτοιο θα ζημίωνε τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πλήγωνε τον κόσμο του, και πιθανόν να «διευκόλυνε» τον Αλέξη Τσίπρα να «κόψει γέφυρες», κάτι που θα έριχνε την ευθύνη στην Κουμουνδούρου.
Διαβάστε επίσης:
ΣΥΡΙΖΑ: Ο ελληνικός λαός συνεχίζει να υποχωρεί σε αγοραστική δύναμη, με ευθύνη του Μητσοτάκη
Εγκρίθηκε η 4η φρεγάτα από το ΚΥΣΕΑ
