Κώστας Τασούλας: «Γεφυροποιός» για το πολιτικό σύστημα ή παρεμβάσεις πέραν από το θεσμικό του ρόλο;
Ο Κωνσταντίνος Τασούλας δεν ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που κάνουν θόρυβο για τον θόρυβο.
Και γνωρίζει ότι η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας που κατέχει απαιτεί θεσμική ακρίβεια αλλά και πολιτική προνοητικότητα.
Γι’ αυτό και όσοι έχουν την δυνατότητα να είναι συνομιλητές τους το τελευταίο διάστημα εισπράττουν τον προβληματισμό του Προέδρου για το πως θα διαμορφωθεί το μετεκλογικό σκηνικό όχι από ενδιαφέρον για το ποια κόμματα θα νικήσουν ή θα επικρατήσουν αλλά από γνώση και μακρόχρονη πολιτική εμπειρία του τι σημαίνει πολιτική αστάθεια και αδυναμία σταθερής διακυβέρνηση της χώρας.
Γι’ αυτό πέρα από την αρχική αποκάλυψη των σκέψεων του αλλά και της αγωνίας του για το πως θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό σε περίπτωση που τα εκλογικά αποτελέσματα δεν δώσουν καθαρές λύσεις σε οποιαδήποτε κατεύθυνση, το επόμενο διάστημα δείχνει διατεθειμένος να κινηθεί προνοητικά και στο επίπεδο των συναντήσεων και επαφών με πρωταγωνιστικά πρόσωπα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις.
Αφετηρία του προβληματισμού του δεν είναι κάποια αφηρημένη αγωνία, αλλά ένα πολύ συγκεκριμένο και ειρωνικά… «γραφειοκρατικό» γεγονός: Το αδιέξοδο με τις ανεξάρτητες αρχές.
Παρά την αλλαγή του πλαισίου ώστε να απαιτείται χαμηλότερη ενισχυμένη πλειοψηφία για τον ορισμό προσώπων, η Βουλή εξακολουθεί να αδυνατεί να συμφωνήσει για κρίσιμες θέσεις.
Αυτό, στα μάτια του Προέδρου, λειτουργεί σαν πρόγευση. Αν το πολιτικό σύστημα δεν κατορθώνει να βρει κοινό τόπο ούτε σε θεσμούς με κατεξοχήν υπερκομματικό χαρακτήρα, τότε τι θα κάνει αν βρεθεί μπροστά στην ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς καθαρό νικητή;
Σε αυτό το περιβάλλον, ο κ.Τασούλας δεν επιλέγει να περιμένει παθητικά την κρίση.
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του, θα επιδιώξει μια σειρά από κατ’ ιδίαν, ουσιαστικές συζητήσεις με πολιτικούς αρχηγούς κομμάτων που θεωρεί ότι θα διαδραματίσουν ρόλο στο μετεκλογικό παζλ.
Στόχος του δεν είναι να μοιράσει «γραμμές» ή να υποδείξει σχήματα συγκυβέρνησης – κάτι τέτοιο θα ήταν εκτός συνταγματικού ρόλου.
Ο Κώστας Τασούλας δεν επιθυμεί να λειτουργήσει αντιθεσμικά, ούτε να υπερβεί το ρόλο που του δίνει το Σύνταγμα. Θέλει, όμως, να αποκτήσει μια καθαρή, ειλικρινή εικόνα για τις πραγματικές διαθέσεις, τα όρια, τις εμμονές και τα περιθώρια κινήσεων του καθενός.
Άλλωστε δύο σημαντικές παρεμβάσεις του το τελευταίο διάστημα ερμηνεύθηκαν από κόμματα και πολιτικούς με διαφορετικό τρόπο.
Η επισήμανση του στο θέμα της έντασης που προκλήθηκε με τον Άγνωστο Στρατιώτη, ως απόσταση από την κυβέρνηση και οι σκέψεις του για το πως θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας ως αιχμή στην αντιπολίτευση.
Ο ίδιος όμως δηλώνει στους συνομιλητές του ότι από το θεσμικό ρόλο που κατέχει δεν επιθυμεί να εμφανιστεί ως υποστηρικτής κανενός αλλά να επισημαίνει στο πλαίσιο των θεσμικών του δυνατοτήτων αυτό που ο ίδιος εκτιμά κάθε φορά πως πρέπει να επισημανθεί και να ειπωθεί.
Εν προκειμένω αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία κάποιου κόμματος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα κληθεί απλώς να υπογράψει τυπικά τις διερευνητικές εντολές.
Θα είναι το κεντρικό πρόσωπο μιας διαδικασίας που μπορεί να οδηγήσει είτε σε κυβερνητική λύση, είτε σε παρατεταμένο θεσμικό βάλτωμα.
Το άρθρο 37 του Συντάγματος προβλέπει τις κινήσεις: Εντολές στους αρχηγούς, προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, ενδεχόμενη σύσκεψη υπό την προεδρία του, ακόμη και υπηρεσιακή κυβέρνηση με ανώτατο δικαστικό.
Το γράμμα του νόμου είναι ξεκάθαρο. Το αν θα υπάρξει ουσία πίσω από τις κινήσεις, όμως, εξαρτάται από το αν τα κόμματα θα εμφανιστούν αποφασισμένα να κυβερνηθεί η χώρα – ή απλώς να «γράψουν» εντυπώσεις.
Για αυτό ακριβώς ο κ.Τασούλας θέλει να έχει χτίσει από πριν ένα μίνιμουμ γέφυρας με κάθε πολιτικό αρχηγό.
Να γνωρίζει ποιος λέει «ποτέ», και ποιος εννοεί «ίσως υπό προϋποθέσεις». Πού τελειώνει η δημόσια ρητορική και πού ξεκινά ο ρεαλισμός.
Αν αυτά αναζητηθούν τελευταία στιγμή, ενώ οι κάμερες θα περιμένουν έξω από το Προεδρικό και η κοινωνία θα παρακολουθεί σε κατάσταση νευρικής αναμονής , η διαδικασία κινδυνεύει να καταλήξει σε φάρσα: Γύρος συναντήσεων μόνο και μόνο για να βγει κάθε αρχηγός και να δηλώσει ότι «εκείνος έκανε ό,τι μπορούσε».
Ο Πρόεδρος βλέπει επίσης μπροστά στον χρόνο.
Το 2027, η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν πρόκειται για τυπική διοργάνωση.
Σημαίνει χειρισμό ευρωπαϊκών φακέλων, δύσκολες ισορροπίες, διεθνείς διαπραγματεύσεις.
Η ιδέα ότι τότε η χώρα μπορεί να βρίσκεται με υπηρεσιακή κυβέρνηση, ή με ένα σχήμα που να μοιάζει περισσότερο με προϊόν ανάγκης παρά με σταθερή εντολή, δεν είναι για τον κ.Τασούλα απλώς ενοχλητική – είναι επικίνδυνη.
Η σταθερότητα, λοιπόν, παύει να είναι αφηρημένη λέξη· αποκτά συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης.
Ο κ.Τασούλας φιλοδοξεί να γίνει «ρυθμιστής» του πολιτεύματος με την θεσμική έννοια που του δίνει το Σύνταγμα και η θέση του και όχι με πολιτικά γυαλιά.
Δεν θέλει λοιπόν να περιοριστεί σε ρόλο θεατή μιας χιονοστιβάδας αστάθειας αλλά να έχει κάνει από νωρίς ό,τι επιτρέπει ο θεσμικός του ρόλος ώστε η διαδικασία των διερευνητικών και ό,τι άλλο χρειαστεί σε εκείνο το πολιτικό διάστημα να είναι πραγματική προσπάθεια και όχι τελετουργικό αποτυχίας.
Στο βάθος της σκέψης του επιθυμεί σε κρίσιμες στιγμές να μπορεί το πολιτικό σύστημα να μπορεί να υποχωρεί από την λογική της λειτουργίας με μοναδικό γνώμονα τη συγκυριακή κομματική σκοπιμότητα.
Οι διακριτικές επαφές με πολιτικούς αρχηγούς δεν είναι λοιπόν πολυτέλεια· Είναι μια θεσμική άμυνα.
Μια προσπάθεια να μην ξυπνήσει η χώρα, μια μέρα μετά από εκλογές, και διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει κανείς πρόθυμος να αναλάβει το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται μια διακυβέρνηση.
Διαβάστε επίσης
«Κόντρα» Δούκα – ΠΟΜΙΔΑ με αφορμή τα δημοτικά τέλη
Αλέκος Φλαμπουράρης: Πότε και πού θα γίνει η πολιτική κηδεία του πρώην υπουργού
