Χάθηκαν 120.000 θέσεις εργασίας τον Οκτώβριο, σαρώνει η μερική απασχόληση, μειώνονται τα εισοδήματος
Η ελληνική αγορά εργασίας μοιάζει πια με κινητήρα που έχει ζοριστεί από το τρέξιμο του καλοκαιριού και τώρα «ρετάρει» συνεχώς. Για τέταρτο μήνα στη σειρά, οι θέσεις εργασίας μειώνονται, με τον Οκτώβριο να επιβεβαιώνει ότι η κόπωση δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε αθέλητη – είναι δομική. Η εποχικότητα του τουρισμού αποσύρθηκε, πήρε μαζί της και τις συμβάσεις, και άφησε πίσω μια αγορά που δυσκολεύεται να σταθεί όρθια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της «Εργάνης», τον Οκτώβριο χάθηκαν 120.019 θέσεις εργασίας: έγιναν μεν 301.206 προσλήψεις, αλλά οι αποχωρήσεις… το τερμάτισαν, φτάνοντας τις 421.225. Από αυτές, πάνω από 315.000 οφείλονταν σε λήξη ή καταγγελία συμβάσεων και περισσότερες από 105.000 σε οικειοθελείς αποχωρήσεις. Η εικόνα, λένε κάποιοι, είναι οριακά καλύτερη από πέρυσι. Το πρόβλημα; Παραμένει πολύ χειρότερη από ό,τι αντέχει η κοινωνία.
Η πτώση δεν ξεκίνησε τώρα. Ιούλιος, Αύγουστος και Σεπτέμβριος είχαν ήδη χτυπήσει «καμπανάκια», με σταθερά αρνητικά ισοζύγια και τον φετινό Σεπτέμβριο να γίνεται ο πρώτος αρνητικός μήνας ύστερα από δέκα χρόνια. Ο τουρισμός –ο εποχικός μας «σωτήρας»– τερμάτισε πιο νωρίς από άλλες χρονιές, παρασύροντας εστίαση, υπηρεσίες και βιομηχανία τροφίμων. Και, όπως όλα δείχνουν, οι απολύσεις στον κλάδο θα συνεχιστούν και τον Νοέμβριο, μέχρι να κλείσει οριστικά ο κύκλος της σεζόν.
Παρότι το συνολικό ισοζύγιο της χρονιάς διατηρεί θετικό πρόσημο (308.105 νέες θέσεις έως τον Σεπτέμβριο και 188.086 έως το τέλος Οκτωβρίου), το «φρένο» των τελευταίων μηνών δείχνει ότι η αγορά έχει αρχίσει να χάνει την ορμή της. Σαν να ξεμένει από καύσιμο.
Εκεί όμως που το πρόβλημα γίνεται εκρηκτικό είναι στην ευελιξία – αυτό το μαγικό εργαλείο που υπόσχεται προσαρμοστικότητα, αλλά στην πράξη προσφέρει μισθούς φτώχειας. Περισσότεροι από τους μισούς νεοπροσληφθέντες του Οκτωβρίου (158.559 άτομα) μπήκαν σε καθεστώς μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας, ενώ 8.767 εργαζόμενοι είδαν τις πλήρους απασχόλησης συμβάσεις τους να μετατρέπονται σε μειωμένης. Συνολικά, 167.326 άνθρωποι εργάστηκαν με μειωμένο ωράριο, λαμβάνοντας έναν μέσο καθαρό μισθό 486 ευρώ – ποσό που δεν φτάνει ούτε για τα βασικά και σίγουρα όχι για να ζήσει κάποιος με αξιοπρέπεια.
Αυτοί που πλήττονται περισσότερο; Οι συνήθεις ύποπτοι: γυναίκες και νέοι. Οι «ευέλικτοι» της οικονομίας – μόνο που η ευελιξία τους είναι ανάγκη, όχι επιλογή.
Στο μεταξύ, ορισμένοι κλάδοι συνεχίζουν να κρατούν την οικονομία όρθια: εμπόριο, μεταποίηση, κατασκευές, εκπαίδευση, επαγγελματικές και επιστημονικές υπηρεσίες. Από την άλλη, γεωργία, δημόσια διοίκηση, τουρισμός και εστίαση κινούνται καθοδικά, με την εστίαση να κατέχει –όπως κάθε χρόνο– το «πρωτάθλημα» στις απολύσεις, ενώ η εκπαίδευση απορροφά τις περισσότερες νέες θέσεις.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι μια αγορά που μοιάζει παγιδευμένη σε χαμηλές ταχύτητες: τυπικά θετική σε επίπεδο έτους, ουσιαστικά πιο αδύναμη από ποτέ. Και όσο η ευελιξία αντικαθιστά τη σταθερότητα, και η μερική απασχόληση σπρώχνει τους μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, τόσο η πραγματική εικόνα της εργασίας στην Ελλάδα απομακρύνεται από τις «ιστορίες επιτυχίας» και πλησιάζει όλο και περισσότερο την καθημερινότητα των εργαζομένων που παλεύουν με το ρολόι, τις ανάγκες και έναν μισθό που δεν φτάνει.
Διαβάστε επίσης:
ΚΚΕ: Σε συναγερμό μετά τη στοχοποίηση των οικονομικών του
Πηγή: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | topontiki.gr
