Χαρίτσης: «Σε άλλες συνθήκες αυτή η κυβέρνηση θα είχε πέσει με πάταγο»
Η εβδομαδιαία ανασκόπηση του Αλέξη Χαρίτση συνθέτει ένα πολιτικό παζλ που εκτείνεται από τις κρατικές στρεβλώσεις μέχρι την ευρωπαϊκή αβεβαιότητα και από τις μάχες στους χώρους δουλειάς μέχρι τον απαραίτητο διάλογο των προοδευτικών δυνάμεων.
Με αιχμηρή κριτική και συγκεκριμένες πολιτικές αναφορές, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Αριστεράς επιχειρεί να χαρτογραφήσει όχι μόνο τα γεγονότα της εβδομάδας, αλλά και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κριθεί η επόμενη μέρα.
Αναλυτικά η ανασκόπηση του Αλέξη Χαρίτση:
1. Μας δουλεύουν
Μάρτυρες στην εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ που μας λένε ότι έχουν κερδίσει 2-3 φορές το Τζόκερ, αλλά δεν θυμούνται και ακριβώς.
«Επιστροφή ενοικίου» που τελικά, όταν μπαίνει στην τράπεζα, δεν είναι ενοίκιο αλλά κάτι σαν επίδομα.
Αγροτικές ενισχύσεις που ΘΑ καταβάλλονταν «κανονικά», αλλά φτάνουν στους αγρότες μισές.
Δίκη για τις υποκλοπές όπου μάρτυρας καταθέτει ενόρκως ότι η εξέτασή του στην Εξεταστική ήταν στημένη – με τις ερωτήσεις να του τις έχουν δώσει από πριν οι βουλευτές της ΝΔ, μαζί με τις απαντήσεις.
Οι αμοιβές των στελεχών της ΔΕΗ έχουν αυξηθεί 1200%, αλλά η οικονομία μας «δεν αντέχει» βασικό μισθό 1.000 ευρώ.
Αυτή είναι η χώρα του K. Μητσοτάκη. Αυτό είναι το καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας. Ένα καθημερινό δούλεμα πασπαλισμένο με αλαζονεία.
Σε άλλες συνθήκες, αυτή η κυβέρνηση θα είχε πέσει. Με πάταγο. Τώρα, επιβιώνει χάρη σε τρία πράγματα.
Πρώτον: την απροκάλυπτη στήριξη της οικονομικής ελίτ.
Δεύτερον: τη συστηματική διάβρωση του κράτους και των θεσμών.
Τρίτον: την κρίση της Αριστεράς και τον κατακερματισμό της προοδευτικής αντιπολίτευσης.
Και από εκεί ξεκινά η δική μας δουλειά.
Για να τελειώσει το δούλεμα μια και καλή.
2. Εργατικές ιστορίες
Μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα είχε το θράσος να παρουσιάσει αυτές τις εξαγγελίες για τις συλλογικές συμβάσεις ως «ιστορικές». Χωρίς Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, χωρίς μονομερή προσφυγή στη διαιτησία, χωρίς καθολική αποκατάσταση της μετενέργειας και άλλα πολλά, οι αναφορές Κεραμέως σε «κατάργηση των μνημονιακών περιορισμών» θα ήταν ανέκδοτο, αν δεν αφορούσαν τις ζωές των εργαζόμενων. Και πάνω απ’ όλα: η ασφάλεια.
Την ώρα που η Υπουργός Εργασίας ανακοίνωνε την «ιστορική» συμφωνία, ένας εργαζόμενος στη ΣΤΑ.ΣΥ έπεφτε νεκρός. Τα μηνύματα από εργασιακούς χώρους πληθαίνουν. Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Οι νόμοι της Δεξιάς για τα 13ωρα, τη διευκόλυνση των απολύσεων, τις απλήρωτες υπερωρίες έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται στην πράξη: στην πλάτη των εργαζόμενων.
Οι εργαζόμενοι στη Wolt και στην efood βγήκαν πάλι στους δρόμους. Καταγγέλλουν ελλείψεις στα μέτρα ασφάλειας, μη αποδοχή ΣΣΕ, καθεστώς «freelancer» με «ανταγωνιστικές» αμοιβές.
Η ΝΔ πρέπει να φύγει. Και μαζί της η αντιμεταρρύθμιση έξι χρόνων στο εργασιακό δίκαιο. Οι αντεργατικοί νόμοι Βρούτση, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, Κεραμέως πρέπει να καταργηθούν.
3. Καθαρές κουβέντες
Την Τετάρτη στο Σεράφειο η εκδήλωση που διοργάνωσε ο «Κόσμος» για την ετήσια διάσκεψη για το κλίμα COP30 είχε πολλαπλό ενδιαφέρον. Αυτό που απασχόλησε τα media ήταν ότι συζητήσαμε γύρω από ένα θέμα άνθρωποι από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον «Κόσμο», τη Νέα Αριστερά. Αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να είναι είδηση. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.
Τα κόμματα οφείλουν να συνομιλούν και να μην φοβούνται τη δημόσια ανταλλαγή επιχειρημάτων.
Και δεν ήταν μια εκδήλωση μόνο μεταξύ κομμάτων. Ήταν ένας διάλογος με περιβαλλοντικές οργανώσεις, τη WWF και τη Greenpeace που επί δεκαετίες, παλεύουν κόντρα στη λογική του «τσιμέντο να γίνει» και της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας σε βάρος του συλλογικού μας μέλλοντος.
Η εκδήλωση έδειξε ποια είναι η μεγάλη διαχωριστική γραμμή σήμερα: με όσους το περιβάλλον και την ενέργεια με όρους business as usual ή με όσους αναγνωρίζουν το επείγον της δίκαιης κλιματικής μετάβασης; Κι αυτό με τη σειρά του ξεκλειδώνει τα κρίσιμα πολιτικά ερωτήματα: Θα πούμε όχι στις εξορύξεις και στο πανάκριβο αμερικανικό LNG; Θα σχεδιάσουμε την ενεργειακή αυτονομία της χώρας στηριγμένη στις ΑΠΕ και τις ενεργειακές κοινότητες; Θα πούμε καθαρές κουβέντες ή μισόλογα φοβούμενοι μην δυσαρεστηθούν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που επενδύουν στη στρατηγική συνεργασία με τον τραμπισμό;
4. 1200 σελίδες που πρέπει να πάνε στα σκουπίδια
Η αποκάλυψη για το μυστικό επιχειρησιακό σχέδιο – 1200 σελίδες! – του γερμανικού στρατού για την προοπτική πολέμου με τη Ρωσία δείχνει που βρισκόμαστε. Στη Γερμανία η κατάσταση αγγίζει τα όρια του παροξυσμού: μετά την απόφαση του κοινοβουλίου για άρση των περιορισμών στις πολεμικές προετοιμασίες, νοσοκομεία ζητούν να κατασκευάσουν νέες πτέρυγες «για το ενδεχόμενο πολέμου» και δημόσιες υποδομές χρηματοδοτούνται μόνο αν ενταχθούν σε κάποιο αφήγημα στρατιωτικής ετοιμότητας. Δεν είναι πια ρητορικό παιχνίδι.
Θα επαναλάβω αυτό που είπα στη Βουλή την Πέμπτη:
Ο τραμπισμός επιχειρεί να μοιράσει τον πλανήτη με ιμπεριαλιστικούς όρους – στο όνομα της «Ειρήνης» – και οι ευρωπαϊκές ελίτ αναζητούν το μέλλον της Ευρώπης στο σκοτάδι: σε αυτό που ο Μαρκ Μαζάουερ έχει περιγράψει, για τον ευρωπαϊκό 20ο αιώνα των παγκοσμίων πολέμων και της αποικιοκρατίας, ως «Σκοτεινή ήπειρο». Είναι βαρύ, αλλά πρέπει να το πούμε. Πόλεμος σημαίνει θάνατος. Και οι νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να πεθαίνουν για τα οικονομικά συμφέροντα κανενός.
5. Διαβάζοντας την «Ιθάκη»
Η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα είναι η αποτύπωση μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου από τον βασικό πρωταγωνιστή της. Κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Προσωπικά δίνω έμφαση στην περίοδο της διαπραγμάτευσης και της διακυβέρνησης της Αριστεράς για την οποία δεχτήκαμε «τόνους προπαγάνδας» από κυβερνητικά φερέφωνα, μιντιακά συγκροτήματα και έμμισθα τρολ του διαδικτύου. Ήμουν εκεί και επιβεβαιώνω: Ήταν μια τιτάνια μάχη απέναντι στη λιτότητα και στη λογική της παραδειγματικής τιμωρίας. Και η Αριστερά έδωσε τη μάχη ως το τέλος. Με επιτυχίες παρά τις αδυναμίες. Μια μάχη για την οποία είμαστε περήφανοι. Όσα αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας για το καλοκαίρι του 2023 και αφορούν εμένα ισχύουν – το είπα ήδη δημόσια. Και εξήγησα και τους λόγους που δεν αποδέχτηκα την πρότασή του.
Αυτό που μου έλειψε από το βιβλίο είναι η πολιτική ερμηνεία τού γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη εκλογική συντριβή και κυρίως γιατί χάσαμε τις λαϊκές και εργατικές περιοχές, όχι στις δεύτερες εκλογές του 2015 αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου, όχι το 2019 μετά την διακυβέρνηση, αλλά το 2023.
Χρειάζεται μια πιο ουσιαστική ανάλυση: χάσαμε γιατί εμφανιζόμασταν ως το μετριοπαθές κόμμα που δεν θα φοβίσει κανέναν. Χωρίς ξεκάθαρο στίγμα και σαφή στρατηγική. Κι αυτή μας την πορεία την πληρώσαμε. Δεν πρέπει να ξαναγίνει το ίδιο.
Η Αριστερά της «νέας εποχής» – για να δανειστώ έναν όρο από τον ενδιαφέροντα επίλογο του βιβλίου – οφείλει να λέει αυτά που πιστεύει και να πιστεύει αυτά που λέει.
Ότι στη σημερινή πραγματικότητα της ανισότητας και της ανασφάλειας, οι αιχμές μας είναι σαφείς: ριζική αναδιανομή του πλούτου, ευθεία σύγκρουση με τη λογική του πολέμου, ξεκάθαρη στρατηγική για δίκαιη κλιματική μετάβαση.
Διαβάστε επίσης:
ΣΥΡΙΖΑ για κυριακάτικο σημείωμα Μητσοτάκη: Εβδομάδα εξαπάτησης, εμπαιγμού και επιτελικού φιάσκου
