Μισθοί – συμβάσεις – Ασφάλιση: Γιατί φέρνουν κρίση στο σύστημα και στις συντάξεις
Η εικόνα στην αγορά εργασίας δείχνει αύξηση στην απασχόληση, αλλά όχι συνολικά ανάκαμψη για τους εργαζόμενους. Παρά το γεγονός ότι η απασχόληση αυξήθηκε το 2025 και η ανεργία υποχώρησε στο 10,1%, μεγάλο μέρος των νέων θέσεων εργασίας αφορά μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση — και συχνά σε χαμηλές αποδοχές.
Συγκεκριμένα, στα μέσα του 2025 καταγράφονται πάνω από 630.000 εργαζόμενοι με μερική απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, που αντιστοιχούν στο 23,3% του συνόλου. Επιπλέον, αυτό το 23% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με μερικό μισθό — με μέσο μεικτό μόλις 583 € και καθαρό γύρω στα 500 €.
Γεγονός που έχει ήδη άμεσες συνέπειες στο ασφαλιστικό σύστημα. Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι χαμηλές αποδοχές και η ασταθής εργασία οδηγούν σε πολύ μειωμένες εισφορές — πράγμα που, σε συνδυασμό με τις παλιές συντάξεις και τις δημογραφικές πιέσεις, σφυρηλατεί κρίσιμη ρωγμή στη βιωσιμότητα του συστήματος. Με δεδομένο ότι οι νέες συντάξεις για όσους αποχωρούν μετά το 2025 προβλέπεται να είναι μόλις 700–800 € κατά μέσο όρο, ήδη από το 2028-2029, γίνεται σαφές πως η «εισπρακτική βάση» στενεύει.
Άλλωστε η μειωμένη εισοδηματική βάση σημαίνει λιγότερα έσοδα για το σύστημα ασφάλισης. Παράλληλα, στο γεγονός αυτό ενισχύει και η πρόσφατη αναφορά της Τράπεζα της Ελλάδος, «το κόστος εργασίας αυξήθηκε, αλλά οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν» — δηλαδή, η αύξηση τιμών (πληθωρισμός, ακρίβεια) «ροκανίζει» κάθε όποια αύξηση μισθού, μειώνοντας την αγοραστική και ασφαλιστική ικανότητα των εργαζομένων.
Σε πρακτικό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι :
Πολλοί εργαζόμενοι δεν θα κατορθώσουν να συγκεντρώσουν επαρκές εισόδημα με συνεχείς εισφορές για να «χτίσουν» αξιοπρεπή σύνταξη — είτε γιατί δεν θα έχουν αρκετά έτη ασφάλισης γιατί οι εισφορές τους είναι πολύ μικρές.
Η μερική εργασία, παρόλο που δημιουργεί «εργασιακή κινητικότητα», δεν εγγυάται ασφάλιση διαρκείας, οι μεταβολές συμβάσεων, οι ασταθείς ώρες και τα διαλείμματα στην απασχόληση σημαίνουν συχνά και ασφαλιστικές «τρύπες».
Η κατάσταση αυτή φέρνει στο ασφαλιστικό σύστημα ασφυκτική πίεση… αφού λίγοι εισφέρουν, πολλοί απαιτούν σύνταξη — και αυτό δεν «βγαίνει» ισολογιστικά, ειδικά όταν ο πληθωρισμός ανεβάζει τη δαπάνη σύνταξης ενώ οι εισφορές παραμένουν χαμηλές.
Την ίδια στιγμή, η κοινωνική αντίδραση αρχίζει να γίνεται απτή: νέες γενιές ανησυχούν ότι δεν θα είναι πλέον εφικτό να βγουν σε σύνταξη με κάποιο αξιοπρεπές ποσό. Οι χαμηλοί ή μερικοί μισθοί δεν επαρκούν ούτε για το «τώρα», πόσο μάλλον για το «αύριο».
Διαβάστε επίσης
Ακίνητα: Ευνοϊκή ρύθμιση για τα αδήλωτα τετραγωνικά – Μικρή ανάσα ή προσωρινό «μασάζ»;
12 δισ. σε 60 ημέρες: Η φορολαίλαπα που αδειάζει τις τσέπες πριν από τις γιορτές
Πηγή: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | topontiki.gr
