Ανάλυση CNN: Οργή Τραμπ για την Κίνα – Πώς η πολιτική του «τροφοδοτεί» τον άξονα κατά των ΗΠΑ
Σκληρή κριτική εξαπέλυσε ο Ντόναλντ Τραμπ κατά της Κίνας, αντιδρώντας στην εμφάνιση του Σι Τζινπίνγκ στο πλευρό των ηγετών της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας σε στρατιωτική παρέλαση στο Πεκίνο. Η ένταση αναδεικνύει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες καθώς οι σχέσεις Κίνας, Ρωσίας, Ιράν και Βόρειας Κορέας φαίνεται να ενισχύονται, όπως επισημαίνει σε ανάλυσή του το CNN.
Όπως γράφει το αμερικανικό δίκτυο, ο Αμερικανός πρόεδρος είναι εξοργισμένος που η Κίνα κάνει παρέα με τους αυταρχικούς του φίλους.
Ο Τραμπ ξέσπασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αργά το βράδυ της Τρίτης — ώρα ΗΠΑ — καθώς προβαλλόταν τηλεοπτικό υλικό που έδειχνε τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ να φιλοξενεί τους αυταρχικούς ηγέτες της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας σε μια εντυπωσιακή στρατιωτική παρέλαση στο Πεκίνο.
«Παρακαλώ να δώσετε τους θερμότερους χαιρετισμούς μου στον Βλαντίμιρ Πούτιν και στον Κιμ Γιονγκ Ουν, καθώς συνωμοτείτε εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής», έγραψε ο Τραμπ σε μήνυμα προς τον Σι.
Η ανάρτηση στο Truth Social που ακούστηκε σε όλο τον κόσμο σημαίνει ένα πράγμα: αν οι δύο μεγάλες συγκεντρώσεις της Κίνας αυτή την εβδομάδα με αυταρχικούς ηγέτες, αντιπάλους των ΗΠΑ και παλιούς συμμάχους, είχαν στόχο να αποτελέσουν προσωπική προσβολή στον Αμερικανό πρόεδρο, το πέτυχαν απόλυτα. Και τόνισαν τη ματαιότητα των προσπαθειών του να υποτάξει τους πραγματικούς σκληρούς άνδρες της παγκόσμιας σκηνής με τις δεξιότητες διαπραγμάτευσης που διαφημίζει και τις αξιώσεις του ότι οι υποτιθέμενα στενές σχέσεις του με τέτοιους ηγέτες μπορούν να αποβούν καθοριστικές.
Ο Τραμπ συναντήθηκε με τον Πούτιν στην Αλάσκα τον περασμένο μήνα, αλλά η θερμή υποδοχή με κόκκινο χαλί δεν έχει μέχρι στιγμής οδηγήσει σε πρόοδο προς τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Πούτιν αγνόησε τις ελπίδες του Τραμπ, κλιμακώνοντας τις επιθέσεις σε αμάχους και καθυστερώντας τις συνομιλίες με τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Οι συναντήσεις κορυφής του Αμερικανού προέδρου με τον Κιμ κατά την πρώτη θητεία του ήταν εξίσου άκαρπες. Ο Βορειοκορεάτης ηγέτης διαθέτει σήμερα περισσότερα πυρηνικά όπλα απ’ ό,τι πριν συμμετάσχει στη διπλωματία των φωτογραφιών του Τραμπ.
Το διαδικτυακό ξέσπασμα του προέδρου συνέχισε επισημαίνοντας ότι οι Αμερικανοί είχαν υποστεί βαριές απώλειες στον αγώνα εναντίον ενός κοινού εχθρού, της ιμπεριαλιστικής Ιαπωνίας, της οποίας η 80ή επέτειος της ήττας τιμήθηκε την Τετάρτη στο Πεκίνο.
«Πολλοί Αμερικανοί πέθαναν στην προσπάθεια της Κίνας για Νίκη και Δόξα. Ελπίζω ότι θα τιμηθούν και θα θυμηθούν δικαίως για το Θάρρος και τη Θυσία τους!» έγραψε ο Τραμπ.
Ο μεγάλος εορτασμός της Κίνας έρχεται σε μια τεταμένη διεθνή συγκυρία, καθώς η νέα ασιατική υπερδύναμη προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την ασταθή εξωτερική πολιτική του Τραμπ, η οποία έχει καταστρέψει τη φήμη της Αμερικής ως αξιόπιστης μεγάλης δύναμης.
Η οργή του Τραμπ ήταν ειρωνική, αφού οι τελευταίες ημέρες στην Κίνα είχαν προσφέρει το είδος του θεάματος που αγαπά.
Ωστόσο, η συγκέντρωση αντιδυτικών δυνάμεων στην Τιαντζίν και το Πεκίνο δεν αφορά μόνο το τρολάρισμα. Αποτελεί έγκαιρη προειδοποίηση ότι οι πολιτικές του Τραμπ στη δεύτερη θητεία του, βασισμένες σε εκβιαστικούς δασμούς, στον εκφοβισμό μικρότερων δυνάμεων και στον εθνικισμό του «Πρώτα η Αμερική», μπορεί να γυρίζουν μπούμερανγκ.
«Η Κίνα αξιοποιεί τα στραβοπατήματα ή τα λάθη που κάνουν οι ΗΠΑ», δήλωσε η Τζάκι Σ.Χ. Γουόνγκ, επίκουρη καθηγήτρια διεθνών σπουδών στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Σάρτζα, στην Μπέκι Άντερσον του CNN στην εκπομπή Connect the World την Τρίτη.
MAJOR BREAKING: Donald Trump has shattered 50 YEARS of U.S. foreign policy – and the world is now more dangerous than ever.
It’s official: Trump has pushed Russia, North Korea, and even India – the largest democracy on Earth – into China’s arms.
Today, for the world to see,… pic.twitter.com/dOZiaf80xa
— CALL TO ACTIVISM (@CalltoActivism) September 3, 2025
«Δεν μας αποτρέπει»
Μερικές από τις κινδυνολογίες για τη δημιουργία από Κίνα και Ρωσία ενός νέου άξονα αντίστασης στις ΗΠΑ είναι υπερβολικές. Τα κράτη που εκπροσωπήθηκαν στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στην κινεζική πόλη Τιαντζίν δεν διαθέτουν επίσημες αμυντικές συμφωνίες ή κοινή οικονομική κυριαρχία συγκρίσιμη με οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ ή η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Περιοδικά ξεσπούν εδαφικές εντάσεις μεταξύ Κίνας και Ινδίας. Η Μόσχα μπορεί να χρειάζεται τη βοήθεια της Κίνας για να διεξάγει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά το Κρεμλίνο εξακολουθεί να συνηθίζει τον ρόλο της υποδεέστερης υπερδύναμης. Και παρά τον σιδηρό κανόνα του Κομμουνιστικού Κόμματος, η Κίνα αντιμετωπίζει εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές πιέσεις, που αποδεικνύονται από τις τακτικές εκκαθαρίσεις του Σι σε κορυφαίους αξιωματούχους και στρατιωτικούς.
Ωστόσο, οι εορτασμοί των τελευταίων ημερών αποτελούν μέρος της ευρύτερης προσπάθειας της Κίνας να επιδείξει την ανερχόμενη ισχύ της και να δοκιμάσει εναλλακτικές παγκόσμιες συμμαχίες και συστήματα, καθώς επιχειρεί να επισκιάσει τη Δύση. Συγκεντρώνοντας ηγέτες από την Ασία, τη Μέση Ανατολή και αλλού, έδειξε την ικανότητα ενός μπλοκ να αποδυναμώνει την παγκόσμια ισχύ των ΗΠΑ σε πολλαπλά μέτωπα.
China just held their biggest military flex in decades.
They revealed 11 weapons that have never been seen before in public.
Military analysts are calling it a ‘strategic message.’
Here’s what each one actually means
pic.twitter.com/jd6QvxFS1e
— Shawn Chauhan (@shawnchauhan1) September 3, 2025
Ένας ανώτατος Αμερικανός στρατιωτικός ηγέτης την Τρίτη υποβάθμισε τη σημασία των γεγονότων στην Κίνα.
«Έθνη όπως η Κίνα, η Βόρεια Κορέα και η Ρωσία, και άλλα, κάνουν αυτού του είδους τις εκδηλώσεις. Υπάρχει σίγουρα μεγάλη έμφαση στο μήνυμα», δήλωσε ο στρατηγός Κέβιν Σνάιντερ, διοικητής των Αμερικανικών Αεροπορικών Δυνάμεων Ειρηνικού, σε διαδικτυακή συζήτηση την Τρίτη.
«Αλλά νομίζω ότι το συμπέρασμα είναι ότι δεν μας αποτρέπει», πρόσθεσε ο Σνάιντερ.
Πολλά από αυτά προηγούνται του Τραμπ.
Οκτώ δεκαετίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι έκπληξη ότι οι θεσμοί που γεννήθηκαν από τη φρίκη χρειάζονται επανεκκίνηση. Η άνοδος πολυπληθών αναπτυσσόμενων εθνών ήταν πάντοτε αναμενόμενο ότι θα απειλήσει την αμερικανική ηγεμονία και το παγκόσμιο σύστημα που οικοδομήθηκε και κυριαρχήθηκε από τη Δύση. Και καθώς οι τελευταίοι εκπρόσωποι της «Μεγαλύτερης Γενιάς» φεύγουν από τη ζωή, ο θρίαμβος των δημοκρατιών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μετατρέπεται σε ιστορία και όχι σε χειροπιαστή ανθρώπινη μνήμη.
Όμως οι επιλογές του Τραμπ στους πρώτους οκτώ μήνες της δεύτερης θητείας του επιταχύνουν μια μετατόπιση της παγκόσμιας ισχύος προς την Ανατολή. Συμβάλλουν στην προσπάθεια του Σι να αναβιώσει αυτό που θεωρεί ως τη δικαιωματική παγκόσμια προβολή της Κίνας. Οι επιθέσεις του Τραμπ στους συμμάχους και η απαξίωση των αμερικανικών προγραμμάτων ξένης βοήθειας καλλιεργούν δυσαρέσκεια ανάμεσα σε παλιούς φίλους της Αμερικής, που τώρα αναζητούν εναλλακτικές με μια άλλη υπερδύναμη.
Απίστευτα, η δύναμη που υπονομεύει περισσότερο τη Δύση είναι ο πρόεδρος της χώρας — των Ηνωμένων Πολιτειών — που εγγυήθηκε την ελευθερία και τη δημοκρατία επί γενιές.
Πώς ο Τραμπ υπονομεύει την αμερικανική ισχύ
Πολλά από τα βήματα που κάνει ο Τραμπ για να επιδείξει την ισχύ των ΗΠΑ καταλήγουν να την υπονομεύουν.
Με την εκστρατεία μαζικών δασμών κατά του Πεκίνου, ο Τραμπ τα έβαλε με το μόνο έθνος που ήταν έτοιμο να υπομείνει οικονομικό πόνο για να βλάψει τις ΗΠΑ. Τώρα ο Τραμπ ανακάλυψε ότι το Πεκίνο κρατάει, ας πούμε, τον άσσο: τον έλεγχο μεγάλου μεριδίου των σπάνιων γαιών που χρειάζονται οι ΗΠΑ για να λειτουργήσει η τεχνολογική τους βιομηχανία και οι στρατιωτικές εφαρμογές. Η αποτυχία του Τραμπ να αναγκάσει το Πεκίνο να υποχωρήσει ενισχύει την αίσθηση ότι είναι έτοιμο να αμφισβητήσει την αμερικανική ισχύ — και ελκύει ξένους ηγέτες στο Πεκίνο.
Οι ιδιόρρυθμες επιθέσεις του Τραμπ με δασμούς στους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ — βασισμένες στις διαίσθησεις του και όχι σε οικονομικά δεδομένα — και οι προσπάθειες να περιορίσει την ανεξαρτησία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας ενισχύουν τους μέχρι πρότινος αδύναμους ισχυρισμούς της Κίνας ότι αυτή, και όχι οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι η σταθερή υπερδύναμη στην οποία μπορούν να βασιστούν οι εταίροι. Στην Τιαντζίν, για παράδειγμα, εκπροσωπήθηκαν πολλά έθνη που τα τελευταία χρόνια προσέβλεπαν στην Ουάσιγκτον και όχι στο Πεκίνο, όπως το Βιετνάμ —που τώρα αντιμετωπίζει σκληρούς αμερικανικούς δασμούς— η Αίγυπτος και το μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία.
Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα της άγαρμπης, αντιπαραγωγικής συμπεριφοράς του Τραμπ φάνηκε στην προσοχή που έλαβε κατά τη σύνοδο κορυφής στην Τιαντζίν ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι, επίσης λαϊκιστής εθνικιστής ηγέτης και άλλοτε φίλος του Τραμπ. Οι ισχυρισμοί του Τραμπ ότι έλυσε μια κρίση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν νωρίτερα φέτος και οι απαιτήσεις του για το Νόμπελ Ειρήνης εξόργισαν τον Μόντι. Ένας δασμός 50% στις ινδικές εισαγωγές στις ΗΠΑ διέλυσε σχεδόν 30 χρόνια προσπαθειών Αμερικανών προέδρων —Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών— να αποτρέψουν την Ινδία και την Κίνα, που καθεμία έχει πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, από το να έρθουν πιο κοντά.
Γελώντας και ανταλλάσσοντας χειραψίες, ο Σι και ο Μόντι υποστήριξαν ότι οι δύο χώρες τους, που για καιρό χωρίζονταν από δυσπιστία, μπορούν να είναι εταίροι και όχι αντίπαλοι.
Η αλληλεπίδραση του Μόντι με έναν εύθυμο Πούτιν ήταν ακόμη πιο εμφανής. Τον περασμένο μήνα, ο Ρώσος ηγέτης είχε ιδιωτική συνομιλία στη λιμουζίνα του Τραμπ στην Αλάσκα κατά τη σύνοδο κορυφής τους. Στην Κίνα, ο Πούτιν ξεπέρασε τον Τραμπ, προσκαλώντας τον Μόντι στο δικό του αυτοκίνητο, ενώ ένας φωτογράφος ήταν εκεί για να απαθανατίσει την φιλική συνομιλία μίας ώρας στο εσωτερικό.
Η υποδοχή του Σι στον Μόντι ισοδυναμούσε με εκείνη του Πούτιν.
Η Ινδία «στέλνει σήμα στις ΗΠΑ ότι ‘έχουμε εναλλακτικές, και η Κίνα μπορεί να είναι αυτή η εναλλακτική’», είπε η Γουόνγκ στο CNN International.
«Θα έλεγα ότι η Κίνα αξιοποιεί αυτή την ευκαιρία».
Το σφάλμα του Τραμπ είναι πιο εκπληκτικό, αφού είχε δέσει με τον Μόντι κατά την πρώτη του θητεία. Αλλά η Ινδία είναι ένα βαθιά περήφανο έθνος, του οποίου η αποικιοκρατική ιστορία το κάνει ιδιαίτερα ευαίσθητο στον εκφοβισμό. Είναι εξαιρετικά ευέξαπτη σε ό,τι αφορά τον αρχικό της αντίπαλο, το Πακιστάν. Τέτοιες λεπτότητες φαίνεται να διαφεύγουν από τον Λευκό Οίκο. Ίσως η εκκαθάριση ειδικών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τον Τραμπ να έχει επιπτώσεις.
Η Ρωσία συχνά παρουσιάζεται στη Δύση ως μια παρακμάζουσα δύναμη· μια σκιά της Σοβιετικής Ένωσης παρά το τεράστιο πυρηνικό της οπλοστάσιο. Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό μετά από 25 χρόνια διεφθαρμένης διακυβέρνησης του Πούτιν. Όμως ο Ρώσος ηγέτης ενίσχυσε την εικόνα του αντιστεκόμενος στον Τραμπ.
Αυτό άφησε τον Αμερικανό πρόεδρο να εκφράζει απογοήτευση και να καταφεύγει στην κλασική τακτική του: να υπαινίσσεται επικείμενες ανακοινώσεις για να περισώσει την αμηχανία του. Είπε σε δημοσιογράφους την Τρίτη ότι μίλησε με τον Πούτιν και «έμαθε πράγματα που θα είναι πολύ ενδιαφέροντα. Νομίζω ότι τις επόμενες ημέρες θα μάθετε».
Πολλοί ειδικοί της εξωτερικής πολιτικής πίστευαν ότι ένας έξυπνος στόχος δεύτερης θητείας για τον Τραμπ θα ήταν να σπρώξει αντιπάλους των ΗΠΑ, όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Βόρεια Κορέα, να απομακρυνθούν ο ένας από τον άλλο. Αντίθετα, τους έφερε πιο κοντά, ενώ έσπρωξε την Ινδία, μέλος της αμερικανικής «Τετράδας» με την Αυστραλία και την Ιαπωνία, βαθύτερα στη σφαίρα επιρροής τους.
Στο μικροσκόπιο η… απόδοση του Τραμπ
Οι υποστηρικτές του Τραμπ αμφισβητούν οποιονδήποτε χαρακτηρισμό της εξωτερικής του πολιτικής ως οτιδήποτε άλλο εκτός από μια εκκωφαντική επιτυχία. Ο Λευκός Οίκος υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν υπάρξει ποτέ πιο σεβαστές στον κόσμο. Παρουσιάζει τον Τραμπ ως τον «Πρόεδρο της Ειρήνης» και ισχυρίζεται ότι έχει τερματίσει επτά παγκόσμιους πολέμους — αν και μερικά από τα έθνη που αναφέρει δεν πολεμούσαν καν μεταξύ τους όταν ο Τραμπ επενέβη.
Ο πρόεδρος είπε στον συνεργάτη του CNN Σκοτ Τζένινγκς στην ραδιοφωνική του εκπομπή την Τρίτη ότι δεν ανησυχεί καθόλου για τα διπλωματικά μηνύματα που έρχονται από την Κίνα.
Υπαινίχθηκε επίσης σε συνομιλία με δημοσιογράφους στο Οβάλ Γραφείο ότι ο Σι θα αναγκαστεί να υποχωρήσει. «Η Κίνα μας χρειάζεται. Και έχω μια πολύ καλή σχέση με τον Πρόεδρο Σι, όπως ξέρετε. Αλλά η Κίνα μας χρειάζεται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τη χρειαζόμαστε εμείς»
Στο μεταξύ, ο Τραμπ κάνει φανερές προσπάθειες να αποδείξει ότι είναι σκληρός όσο κάθε παγκόσμιος ισχυρός άνδρας.
Τη Δευτέρα, καθώς η διπλωματία των υπερδυνάμεων εξελισσόταν στον Ειρηνικό, ανακοίνωσε μια αμερικανική επιδρομή που σκότωσε 11 άτομα στις θάλασσες ανοιχτά της Βενεζουέλας, η οποία σύμφωνα με αξιωματούχους στόχευε διακινητές ναρκωτικών. Η επίθεση θα μπορούσε να προμηνύει μια στρατιωτική εκστρατεία σε αμφισβητήσιμη νομική βάση ως προς την έγκριση από το Κογκρέσο.
Αναβίωσε επίσης τις απειλές να στείλει εθνοφρουρούς εφέδρους στο Σικάγο καθώς μεθοδικά κλιμακώνει την προσπάθειά του να νομιμοποιήσει τη χρήση του στρατού στην επιβολή του νόμου, παρά τους συνταγματικούς περιορισμούς. Όμως, υπήρξε μια υπενθύμιση ότι, παρά τα αυταρχικά του ένστικτα, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να έχουν δημοκρατικές ασφαλιστικές δικλείδες που λείπουν στη Ρωσία και την Κίνα, όταν ένας δικαστής έκρινε ότι η αποστολή ομοσπονδιακών στρατευμάτων στο Λος Άντζελες νωρίτερα φέτος ήταν παράνομη.
Ο πρόεδρος έχει όντως ορισμένες σημαντικές επιτυχίες στη δεύτερη θητεία του. Η χρήση της αμερικανικής ισχύος απέναντι σε μικρότερα έθνη έχει φέρει άφθονα έσοδα δασμών στο Υπουργείο Οικονομικών. Και παρά τα παραπατήματα, παραμένει ο μόνος παγκόσμιος ηγέτης με πιθανότητα να εξαναγκάσει όλα τα μέρη να καθίσουν στο τραπέζι για την ειρήνη στην Ουκρανία. Η αμείλικτη πίεσή του στους συμμάχους του ΝΑΤΟ οδήγησε σε σημαντικές δεσμεύσεις για αυξημένες αμυντικές δαπάνες.
Όμως η υπερπαράσταση της Κίνας αυτή την εβδομάδα δείχνει ότι είναι κρίσιμο για την αμερικανική ισχύ να επικρατήσει με κάποιον τρόπο έναντι του Πεκίνου στον εμπορικό πόλεμο.
Οι άφθονες κολακείες που απολαμβάνει ο πρόεδρος από ξένους ηγέτες οι οποίοι θέλουν να αποφύγουν την οργή του, μπορεί να του δίνουν μια ψευδή εντύπωση για το πώς τον βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος. «Η χώρα μας είναι η πιο καυτή χώρα στον κόσμο αυτή τη στιγμή», είπε ο Τραμπ την Τρίτη. «Όλοι μιλούν για τις ΗΠΑ».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιθανότατα ήταν στο στόμα πολλών από εκείνους που συγκεντρώθηκαν αυτή την εβδομάδα στην Κίνα. Αλλά όχι ακριβώς με τον τρόπο που φαντάζεται ο Τραμπ, καταλήγει το CNN στην ανάλυσή του.
Διαβάστε επίσης:
Νέα σύνοδος των «προθύμων» την Πέμπτη για την Ουκρανία και επικοινωνία με Τραμπ αμέσως μετά
