Bloomberg: Οι βασικές εγγυήσεις – must – για μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία
Στις εγγυήσεις ασφάλειας για τη θάλασσα, τον αέρα, την ξηρά και τον κυβερνοχώρο που θα πρέπει να περιλαμβάνει μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία αναφέρεται το Bloomberg σε δημοσίευμα του James Stavridis, μετά την ακύρωση της συνάντησης Τραμπ – Πούτιν στη Βουδαπέστη.
O Ντόναλντ Τραμπ ακύρωσε τη σχεδιαζόμενη σύνοδο με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στη Βουδαπέστη, σε μια κίνηση που σηματοδοτεί στροφή προς πιο επιφυλακτική στάση απέναντι στη Μόσχα, μετά το φιάσκο της συνάντησης στην Αλάσκα. Παρά τις διπλωματικές προσπάθειες του Τραμπ, ο Ρώσος πρόεδρος επιμένει σε μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, ζητώντας τον έλεγχο της Κριμαίας και επιπλέον ουκρανικών εδαφών με αντάλλαγμα την άρση των κυρώσεων.
Ο Πούτιν ζητά την αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία και σε τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες που λειτουργούν ως γέφυρα με τη Ρωσία, είτε στο σύνολό τους είτε εν μέρει, όπως αναφέρει σε άρθρο του στο Bloomberg ο James Stavridis. Εάν εκπληρώνονταν οι απαιτήσεις της Μόσχας, το υπόλοιπο ουκρανικό κράτος θα έμενε ουσιαστικά ανυπεράσπιστο απέναντι σε μελλοντική ρωσική επίθεση, ενώ η Ρωσία θα απαλλασσόταν από τις διεθνείς κυρώσεις που επιβραδύνουν, αν όχι πλήττουν, την πολεμική της οικονομία. Πρόκειται για μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, τις οποίες η Ρωσία, ως επιτιθέμενος, δεν δικαιούται.
Αργά ή γρήγορα, ο Πούτιν πιθανότατα θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί σοβαρά καθώς πάνω από ένα εκατομμύριο νέοι έχουν είτε σκοτωθεί ή τραυματιστεί βαριά στο μέτωπο, είτε έχουν φύγει από τη χώρα για να αποφύγουν την επιστράτευση.
Για να αποσπάσει όμως πραγματικές παραχωρήσεις από τη Μόσχα, ο Τραμπ πρέπει να στείλει αμέσως όπλα μεγάλης εμβέλειας στην Ουκρανία, όπως οι πύραυλοι Tomahawk, που μέχρι σήμερα αρνείται να δώσει. Εξίσου σημαντικό είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες να ενισχύσουν το επίπεδο των δευτερογενών κυρώσεων σε οποιονδήποτε συναλλάσσεται με τη Μόσχα και να ενθαρρύνουν την Ευρώπη να δεσμεύσει τα ρωσικά κεφάλαια (υπολογίζονται έως και στα 300 δισεκατομμύρια δολάρια) που βρίσκονται σε ευρωπαϊκές τράπεζες.
Ωστόσο, αυτά είναι βραχυπρόθεσμα ζητήματα. Μόνο αν το Κίεβο αποκτήσει πραγματική αίσθηση ασφάλειας μπορεί να υπάρξει μια νόμιμη και σταθερή συμφωνία κατά μήκος των τρεχουσών γραμμών του μετώπου, σημειώνει ο αρθρογράφος. Η Δύση πρέπει να αρχίσει να διαμορφώνει από τώρα σταθερές θέσεις διαπραγμάτευσης που θα εγγυηθούν τη μόνιμη ασφάλεια της Ουκρανίας. Υπάρχει και προηγούμενο ιστορικό: το ΝΑΤΟ και οι δυτικοί σύμμαχοι παρείχαν τέτοιες εγγυήσεις στο Κόσοβο στα τέλη της δεκαετίας του 1990, απέναντι στη σερβική επιθετικότητα.
Το σχέδιο για την Ουκρανία πρέπει να αντλήσει διδάγματα από το Κόσοβο και να στηριχθεί σε εγγυήσεις ασφάλειας για τη θάλασσα, τον αέρα, την ξηρά και τον κυβερνοχώρο.
Σε πρώτη φάση, η Ουκρανία πρέπει να έχει διαβεβαιώσεις ότι ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας δεν θα επιχειρήσει να στραγγαλίσει το εμπόριό της, ιδίως τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και ποτάσας. Πριν από τη σύγκρουση, η Ουκρανία ήταν ο «σιτοβολώνας της Ευρώπης», και στο πλαίσιο οποιασδήποτε μελλοντικής ειρηνευτικής διευθέτησης, η ικανότητά της να εξάγει σιτάρι και άλλα προϊόντα μέσω της Οδησσού και των υπόλοιπων λιμανιών θα είναι καθοριστικής σημασίας για την οικονομία της.
Μια μόνιμη ναυτική παρουσία του ΝΑΤΟ θα είναι απαραίτητη, με δύο ή τρία αντιτορπιλικά ή φρεγάτες σε επιφυλακή, αντίστοιχο αριθμό ναρκαλιευτικών σκαφών και επαρκή αεροπορική κάλυψη, συμπεριλαμβανομένων μακράς εμβέλειας ναυτικών αεροσκαφών περιπολίας όπως το αμερικανικής κατασκευής P-8 Poseidon. Αυτή η δύναμη θα μπορούσε να επιχειρεί από ναυτικές βάσεις του ΝΑΤΟ στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Θα ήταν ανάλογη με την παρέμβαση που έκανε το ΝΑΤΟ πριν από ένα τέταρτο του αιώνα για να προστατεύσει το χερσαίο, απομονωμένο Κόσοβο: συγκρότησε τότε μια ναυτική δύναμη στην Αδριατική που εξασφάλιζε ότι η Σερβία δεν μπορούσε να προμηθευτεί όπλα δια θαλάσσης.
Στον αέρα, το πιο σημαντικό αμυντικό στοιχείο θα ήταν η εγκαθίδρυση απαγόρευσης πτήσεων (no-fly zone) πάνω από το υπόλοιπο έδαφος της Ουκρανίας, που θα επιβάλλεται από μαχητικά του ΝΑΤΟ και τις ουκρανικές αεροπορικές δυνάμεις. Καθώς ολοένα και περισσότερα αμερικανικά F-16 φτάνουν στα χέρια του Κιέβου μέσω των Ευρωπαίων συμμάχων, αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί άμεσα, με τις αεροπορίες του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας να συνεργάζονται. Η αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ στο Ράμσταϊν της Γερμανίας θα ήταν το αρχηγείο για την απαγόρευση πτήσεων, η οποία θα μπορούσε να επιβληθεί από 40 έως 50 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ: μαχητικά σε περιπολία και αεροσκάφη AWACS για διοίκηση και έλεγχο.
Η επίθεση θα στηριζόταν σε πυραύλους μακρού βεληνεκούς όπως οι Tomahawk, 1.500 μιλίων εμβέλειας. Ένα πυραυλικό οπλοστάσιο, στα χέρια της Ουκρανίας, θα αποτελούσε σημαντική απειλή για την κρίσιμη ρωσική οικονομική υποδομή, ιδίως για τα συστήματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Στο Κόσοβο το ΝΑΤΟ επέβαλε no-fly zone και χρησιμοποίησε πυραύλους κρουζ εναντίον στόχων στην πρωτεύουσα της Σερβίας, το Βελιγράδι, συμπεριλαμβανομένου του υπουργείου Άμυνας.
Οι εγγυήσεις ασφάλειας για την ξηρά θα χρειαστούν περισσότερη πολιτική διαχείριση. Η Μόσχα θα αντιταχθεί με κάθε τρόπο σε μια πολεμική αποστολή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, αλλά η παρουσία τουλάχιστον 10.000 στρατιωτών από κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ που θα επιχειρούν υπό τις εθνικές τους σημαίες, μια «συμμαχία των πρόθυμων», μπορεί να καταστεί αναγκαία. Θα πρόκειται ουσιαστικά για δυνάμεις, που θα προέρχονται κυρίως από τις παραμεθόριες χώρες του ΝΑΤΟ: την Πολωνία, τις χώρες της Βαλτικής, τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Θα μπορούσαν να λειτουργούν υπό έναν ενιαίο διοικητή, ενδεχομένως έναν Πολωνό στρατηγό, που θα υπαγόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και να τοποθετηθούν σε πέντε σημαντικά τμήματα κατά μήκος της νέας ουκρανικής-ρωσικής μεθορίου.
Αντίστοιχα, στο Κόσοβο υπήρξε μια αποστολή του ΝΑΤΟ περίπου 17.000 στρατιωτών, καθώς και μια ισχυρή παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, η δύναμη του ΝΑΤΟ έχει μειωθεί σε λίγες χιλιάδες άνδρες, καθώς η ειρήνη έχει σε μεγάλο βαθμό διατηρηθεί.
Ένα ακόμη μέρος των εγγυήσεων ασφάλειας στο έδαφος θα πρέπει να είναι η μόνιμη πρόσβαση του Κιέβου σε συστήματα χερσαίου πολέμου από τους δυτικούς υποστηρικτές του, όπως πυρομαχικά, πυροβολικό, άρματα μάχης, νάρκες και άλλα βασικά μέσα χερσαίων επιχειρήσεων. Αυτή η γραμμή εφοδιασμού υπάρχει ήδη σε μεγάλο βαθμό και χρειάζεται απλώς να θεσμοθετηθεί μέσα από τις διαπραγματεύσεις. Θα μπορούσε να παραμείνει υπό την εποπτεία του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των ΗΠΑ (EUCOM) με έδρα τη Στουτγάρδη της Γερμανίας.
Τέλος, η Ουκρανία θα χρειαστεί προστασία από τις ρωσικές κυβερνοεπιθέσεις. Αν και οι Ουκρανοί έχουν αναπτύξει σημαντική τεχνολογία αμυντικού κυβερνοπολέμου -και σε κάποιο βαθμό και επιθετικού-, η βοήθεια μιας αμερικανικής δύναμης κυβερνοάμυνας είναι αναγκαία. Αυτή θα μπορούσε να λειτουργεί υπό την US Cyber Command, με έδρα το Fort Meade στο Μέριλαντ. Η ομάδα αυτή θα συνέβαλλε επίσης στη διασφάλιση της συνδεσιμότητας της Ουκρανίας με το διάστημα, μέσω των συστημάτων Starlink και άλλων τακτικών δικτύων.
Με ένα τέτοιο πακέτο εγγυήσεων ασφάλειας για τη θάλασσα, τον αέρα, την ξηρά και τον κυβερνοχώρο, η Ουκρανία θα μπορούσε ρεαλιστικά να εξετάσει μια συμφωνία «γη για ειρήνη». Παρότι η προοπτική να διατηρήσει ο Πούτιν μόνιμο έλεγχο στο 20% της Ουκρανίας προκαλεί αποστροφή, οι εξελίξεις στο πεδίο φαίνεται να καθιστούν αυτό το αποτέλεσμα αναπόφευκτο, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Bloomberg.
Η μόνη ρεαλιστική πορεία προς τα εμπρός είναι, επομένως, η Δύση να διαπραγματευθεί ουσιαστικές εγγυήσεις που θα εξασφαλίσουν μακροχρόνια ευημερία και ασφάλεια για την Ουκρανία. Αυτό σημαίνει σχεδιασμό τώρα, με λεπτομέρεια, για την εφαρμογή του και προετοιμασία μιας συνόδου ΗΠΑ-Ρωσίας που θα έχει πραγματικό νόημα, καταλήγει ο αρθρογράφος του Βloomberg στο δημοσίευμά του.
Διαβάστε επίσης:
Γαλλία: «Πραγματικά ισόβια» για την Αλγερινή που δολοφόνησε άγρια τη 12χρονη Λόλα
Θα λύσει ο… ντετέκτιβ του Λούβρου τη ληστεία του αιώνα;
Στα πρόθυρα νέας κρίσης η Γαλλία – Oι Σοσιαλιστές απειλούν να τραβήξουν την… πρίζα από τον Λεκορνί
