Επίσκεψη Τραμπ στη Βρετανία: Από τα μεγαλοπρεπή δείπνα στη σκληρή πολιτική πραγματικότητα
Η πρόσφατη επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στη Βρετανία ήταν ένα θέαμα υψηλής αισθητικής, γεμάτο με γυαλισμένα άρματα, αλεξιπτωτιστές με σημαίες και δεξιώσεις με βασιλική σφραγίδα.
Ήταν, όμως, και κάτι άλλο: ένα ρεαλιστικό μάθημα γεωπολιτικής ισορροπίας, όπου η Βρετανία αναγκάστηκε να υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες έναν Αμερικανό πρόεδρο που έχει αποδείξει πως προτιμά τις φιλοφρονήσεις από τις δεσμεύσεις, σύμφωνα με ανάλυση των New York Times.
Όπως το έθεσε ο Κιμ Ντάροκ, πρώην πρεσβευτής της Βρετανίας στην Ουάσινγκτον, «αν αποφύγουμε τον εκνευρισμό του Τραμπ, τότε η προσπάθεια άξιζε. Αυτή είναι απλώς η πραγματικότητα του να είσαι μια μεσαίου μεγέθους χώρα στη διεθνή σκηνή».
Μια φράση που συνοψίζει με ρεαλισμό τη διπλωματική εξίσωση της Βρετανίας: να προσφέρει βασιλική υποδοχή, με την ελπίδα να εξασφαλίσει λίγη επιρροή.
Το σόου του στέμματος και της σημαίας
Από την υποδοχή με τον βασιλιά Κάρολο Γ΄ και τα ιστορικά υπονοούμενα για τον πρόγονό του Γεώργιο Γ΄, μέχρι την αεροπορική επίδειξη στο εξοχικό του πρωθυπουργού Στάρμερ, το Λονδίνο έντυσε την επίσκεψη Τραμπ με τη γνωστή βρετανική μεγαλοπρέπεια.
Ο Κάρολος υποδέχθηκε τον Τραμπ με αναφορές στον πρόγονό του, Γεώργιο Γ΄, βασιλιά κατά την Αμερικανική Επανάσταση. Όπως αναφέρουν οι NYT, η επιλογή αυτή μπορεί να ερμηνευτεί ως λεπτή υπενθύμιση ιστορικής συνέχειας – ή ακόμη και ως ευγενική ειρωνεία. Η βρετανική πλευρά φρόντισε να διατηρήσει τον τόνο θετικό, αποφεύγοντας κάθε ένταση, σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού και εξευμένισης ενός πολιτικού που συχνά λειτουργεί εκτός διπλωματικών κανόνων.
Ο Τραμπ φάνηκε να διασκεδάζει. Ήταν ξεκάθαρο πως για εκείνον η επίσκεψη είχε περισσότερο συναισθηματική αξία –σαν μια επιστροφή στο «μεγάλο νησί» με το οποίο έχει οικογενειακούς δεσμούς– παρά ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο.
Επίσκεψη χωρίς πολιτικές δεσμεύσεις
Εξάλλου, όπως επισημαίνουν οι New York Times, από την επίσκεψη δεν προέκυψαν σημαντικές πολιτικές δεσμεύσεις για τη Βρετανία.
Δεν υπήρξε πρόοδος σε βασικά αιτήματα όπως η επανεξέταση των αμερικανικών δασμών σε βρετανικά προϊόντα, η ενίσχυση της πίεσης προς τη Ρωσία για την Ουκρανία, η συνεργασία στη διαχείριση της κρίσης στη Γάζα.
Ο Τραμπ διαφώνησε δημόσια με τη θέση του Στάρμερ υπέρ της αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους, αλλά –σύμφωνα με το άρθρο– το έκανε χωρίς επιθετικότητα. Γενικά, διατήρησε τον τόνο ήπιο και αποφεύχθηκε κάθε διπλωματική αμηχανία.
Η ουσία της τεχνολογικής συμφωνίας
Η κυβέρνηση Στάρμερ πρόβαλε μια συμφωνία τεχνολογικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ ως σημαντικό αποτέλεσμα της επίσκεψης.
Ο Τραμπ, ωστόσο, αντιμετώπισε τη συμφωνία με αποστασιοποίηση, λέγοντας ότι αν αποδειχθεί κακή για τις ΗΠΑ, θα φταίει ο υπουργός Οικονομικών που τον συμβούλεψε να την υπογράψει.
Οι NYT φιλοξενούν και επικριτικές φωνές, όπως του Νικ Κλεγκ, που χαρακτήρισε τη συμφωνία «sloppy seconds» από τη Silicon Valley – υπαινισσόμενος ότι πρόκειται για επενδύσεις που θα γίνονταν ούτως ή άλλως, αλλά απλώς επιταχύνθηκαν για λόγους εντυπώσεων.
Στη σκιά του Επστάιν
Κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου, ο Τραμπ ρωτήθηκε για την απόλυση του Πίτερ Μάντελσον – πρώην πρεσβευτή που ενεπλάκη σε υποθέσεις σχετικές με τον Τζέφρι Επστάιν. Ο πρόεδρος απάντησε χωρίς να πάρει θέση, παραπέμποντας στον Στάρμερ, ο οποίος κράτησε επίσημη στάση, λέγοντας απλώς ότι εμφανίστηκαν πληροφορίες που δεν ήταν γνωστές κατά τον διορισμό του.
Όπως σχολιάζουν οι NYT, η ανταλλαγή αυτή, αν και θα μπορούσε να είναι αμήχανη, τελικά δεν προκάλεσε προβλήματα, επιβεβαιώνοντας ότι και οι δύο πλευρές ήθελαν να αποφύγουν την πρόκληση εντυπώσεων.
Η ειδική σχέση ως μονόδρομος
Το άρθρο καταγράφει ότι ο Τραμπ, κατά τις δηλώσεις του σε επιχειρηματικό κοινό, επικεντρώθηκε στα οφέλη των ΗΠΑ από τη βρετανική αγορά, κυρίως για Αμερικανούς αγρότες. Δεν υπήρξαν δεσμεύσεις για βελτιώσεις στις εμπορικές συνθήκες για τη Βρετανία.
Η γενική εικόνα, σύμφωνα με τους NYT, είναι ότι η σχέση μοιάζει λιγότερο με ισότιμη συνεργασία και περισσότερο με προσπάθεια της Βρετανίας να παραμείνει «στο παιχνίδι».
Αν κάποιος περίμενε από την επίσκεψη συγκεκριμένα οφέλη για τη Βρετανία, απογοητεύτηκε.
Ο Τραμπ δεν έκανε υποχωρήσεις στις βρετανικές απαιτήσεις για δασμούς, δεν προσέφερε στήριξη για τις βρετανικές εξαγωγές, και δεν έδωσε σαφές σήμα ότι η ειδική σχέση ΗΠΑ-Βρετανίας είναι ισότιμη.
Η σκληρή πραγματικότητα
Η ουσία είναι πως η Βρετανία χρειάζεται καλές σχέσεις με όποιον βρίσκεται στον Λευκό Οίκο – ειδικά όταν ο επόμενος πρόεδρος ενδέχεται να είναι ξανά ο Ντόναλντ Τραμπ.
Στην πράξη, η Βρετανία έκανε μεγάλη προσπάθεια για να φιλοξενήσει έναν ηγέτη με τον οποίο δεν ταυτίζεται πολιτικά, με αντάλλαγμα κυρίως την καλλιέργεια καλού κλίματος.
Ο Τραμπ, από την πλευρά του, αποχώρησε ευχαριστημένος – και ίσως με την αίσθηση ότι, όπως τραγουδάει και ο Γεώργιος Γ΄ στο Hamilton, “You’ll be back.”
Διαβάστε επίσης
Θύελλα στις ΗΠΑ μετά το «κόψιμο» της εκπομπής του Τζίμι Κίμελ – Μποϊκοτάζ στη Disney από συνδρομητές
