Φρίντριχ Μερτς: Αποδυναμωμένος από την πρώτη ημέρα ο νέος Γερμανός καγκελάριος
Η Τρίτη 6 Μαΐου προαλειφόταν για την ημέρα που θα αποκαθιστούσε τη λάμψη της Ευρώπης, δίνοντας στη Γερμανία μια ισχυρή νέα κυβέρνηση που θα καθόριζε το βασικό προσανατολισμό της Γηραιάς Ηπείρου. Αντ’ αυτού, τα μέλη της Μπούντεσταγκ ταπείνωσαν τον Φρίντριχ Μερτς με μια άνευ προηγουμένου προσβολή, αρνούμενοι να τον επιβεβαιώσουν αμέσως στο αξίωμα ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας για τον τρικομματικό συνασπισμό.
Ο Μερτς τελικά εξασφάλισε τις απαραίτητες ψήφους για να γίνει καγκελάριος σε μια δεύτερη ψηφοφορία, αλλά «η πολιτική ζημιά έχει γίνει», δήλωσε στο POLITICO η Κάτια Χόγιερ, ακαδημαϊκός και συγγραφέας του βιβλίου «Πέρα από το Τείχος». «Αυτή δεν είναι η αρχή μιας σίγουρης, σταθερής κυβέρνησης, αλλά ένα σημάδι του πόσο βαθιές είναι οι ρωγμές στο γερμανικό κέντρο».
Ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειάζονταν οι κεντρώοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα τελευταία τρία χρόνια, η Γερμανία διστάζει να εκτελέσει τον παραδοσιακό ευρωπαϊκό ηγετικό της ρόλο, αν όχι να τον αποφεύγει εντελώς. Ο προκάτοχος του Μερτς, Όλαφ Σολτς, μιλούσε για μεγάλα ζητήματα άμυνας, όμως καθυστέρησε να προμηθεύσει το Κίεβο με όπλα, όπως άρματα μάχης και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, τα οποία, σύμφωνα με τον Ζελένσκι, χρειαζόταν για να αποκρούσει τον ρωσικό στρατό.
Η γερμανική πολιτική φαίνεται να είναι βαθιά διχασμένη. Χωρίς ενότητα στο εσωτερικό της χώρας, ο Μερτς θα δυσκολευτεί να φέρει τις αλλαγές που, όπως λέει, χρειάζεται η Ευρώπη, είτε πρόκειται για μια αύξηση στις αμυντικές δαπάνες, είτε για πολιτικές που μπορούν να προστατεύσουν τη γερμανική βιομηχανία από τους δασμούς του Τραμπ και τις προκλήσεις που θέτει η Κίνα.
Στις εκλογές του Φεβρουαρίου, το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) κατέλαβε τη δεύτερη θέση με 21% των ψήφων, πίσω από τους Χριστιανοδημοκράτες του Μερτς και μπροστά από τους Σοσιαλδημοκράτες. Θα παραμείνει απειλή για τη νέα κυβέρνηση, καθώς η μετανάστευση συνεχίζει να κυριαρχεί στην πολιτική συζήτηση. Την ίδια ώρα, η γερμανική οικονομία είναι εξασθενημένη, με την παραδοσιακή βιομηχανία να βρίσκεται σε ύφεση.
Οι διαρθρωτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο συνασπισμός του Μερτς είναι ενδεικτικές της απώλειας επιρροής που έχει υποστεί το πολιτικό κέντρο, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τη Βρετανία ή για τη Γαλλία.
Τα λάθη του Μακρόν
Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του μπλοκ δεν μπορεί να ξεφύγει από τις δικές της πολιτικές εμπλοκές. Πέρυσι, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ρίσκαρε με πρόωρες εκλογές σε μια προσπάθεια να συντρίψει τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό (RN), αλλά αντ’ αυτού δημιούργησε ένα κοινοβούλιο που δεν μπορεί να συμφωνήσει σχεδόν σε τίποτα. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Τζόρνταν Μπαρντελά του RN θα είχε σημαντικές πιθανότητες να κερδίσει την γαλλική προεδρία το 2027.
«Ολόκληρη η Ευρώπη στράφηκε στο Βερολίνο με την ελπίδα ότι η Γερμανία θα επαναβεβαιωνόταν ως άγκυρα σταθερότητας και ως φιλοευρωπαϊκή δύναμη. Αυτή η ελπίδα διαψεύστηκε. Με συνέπειες πολύ πέρα από τα σύνορά μας», δήλωσε η Γιάνα Πουλιερίν, επικεφαλής του γραφείου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων στο Βερολίνο.
Στην καρδιά όλων αυτών βρίσκεται ένα ερώτημα. Πώς κατέληξε ο Μερτς να βρεθεί εν μέσω τέτοιου χάους σε αυτό που θα έπρεπε να είναι τυπική κοινοβουλευτική δραστηριότητα; Ήταν λάθος κάποιων βουλευτών που νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να εκδηλώσουν αναίμακτα μια διαμαρτυρία; Ή μήπως ήταν ένα βαθύτερο σημάδι ενός αντιδημοφιλούς ηγέτη που είναι επιρρεπής σε πολιτικά λάθη;
Κατά τη σύντομη περίοδο που βρίσκεται στο διεθνές προσκήνιο μέχρι στιγμής, ο Μερτς έχει αποδείξει ότι είναι παρορμητικός και ασταθής. Βασιζόμενος στις ψήφους του AfD, πήρε το ρίσκο να περάσει μέτρα για τη μετανάστευση στην Ομοσπονδιακή Βουλή πριν από τις εκλογές, πιστεύοντας ότι αυτό θα ενίσχυε την ψήφο του κόμματός του. Αντί για αυτό όμως, οι Χριστιανοδημοκράτες υποχώρησαν, ενώ το AfD συνέχισε την πορεία του. Επίσης, την ίδια τη νύχτα των εκλογών, λίγο μετά το κλείσιμο της κάλπης, όλοι θυμούνται ότι είχε προχωρήσει σε εκπληκτικά ωμές δηλώσεις κατά του Τραμπ και αμφισβήτησε τη βιωσιμότητα του ΝΑΤΟ.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι επικριτές του Μερτς επισημαίνουν την απόφαση της πρώην ηγέτιδας Άνγκελα Μέρκελ να τον έχει αποκλεισμένο από ισχυρές θέσεις ως απόδειξη ότι γνώριζε ότι δεν ήταν αρκετά καλός για να κατέχει υψηλά αξιώματα. Αν έχουν δίκιο, το μόνο χειρότερο για την Ευρώπη από έναν αποδυναμωμένο Καγκελάριο Μερτς, είναι ένας ισχυρός Μερτς.
Πηγή: POLITICO
Πηγή: thecaller.gr
