Μητσοτάκης στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό 2026: «Όδικός χάρτης» ως το 2030, στεγαστικό με νέα εργαλεία και τα μπλόκα ως δημοσκοπικός κόφτης
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανέβει απόψε στο βήμα της Βουλής για να κλείσει τη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2026, σε μια συνεδρίαση που έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά πολιτικής δοκιμασίας αντοχής: μέσα στην αίθουσα η αντιπαράθεση για αριθμούς και μέτρα, έξω στους δρόμους τα τρακτέρ, και στις μετρήσεις μια κοινωνία που, για την ώρα, δείχνει να στηρίζει περισσότερο τον αγρότη παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες
Το αφήγημα που θα «χτίσει» ο πρωθυπουργός με βάση τις πληροφορίες από στενούς του συνεργάτες είναι συγκεκριμένο: ο προϋπολογισμός ως οδικός χάρτης που ενώνει το 2025 με το 2027, με προοπτική έως το 2030, και ως πλαίσιο σταθερότητας σε διεθνές περιβάλλον αβεβαιότητας. Θα επιχειρήσει να δώσει εικόνα συνέχειας και ρυθμού, παρουσιάζοντας ακόμη και «μήνα-μήνα» τα μέτρα του 2026, με στόχευση στη μεσαία τάξη, στους νέους και στις οικογένειες.
Το «βαρύ πυροβολικό»: Στέγαση – όχι πια μόνο «θέμα νέων», αλλά θέμα νοικοκυριού
Εδώ είναι και το πολιτικά πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ομιλίας. Το στεγαστικό, που κάποτε αντιμετωπιζόταν ως πρόβλημα «των 25άρηδων», έχει μετατραπεί στο πιο χειροπιαστό έξοδο για κάθε σπίτι – από τον ενοικιαστή μέχρι τον ιδιοκτήτη που βλέπει τα κόστη να ανεβαίνουν. Το Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζει ότι αν το «σπίτι» δεν μπει στο επίκεντρο, το 2026 θα το βάλει στο κέντρο η κοινωνία, με όρους αποδοκιμασίας.
Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός θα επαναφέρει τα ήδη εφαρμοζόμενα εργαλεία (τύπου «Σπίτι μου», επιδόματα/στηρίξεις ενοικίου) και, κυρίως, θα προσθέσει νέες πρωτοβουλίες: σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν διακινηθεί, αναμένεται να ανακοινώσει πρόγραμμα ανακαίνισης παλαιών κατοικιών με επιδότηση που μπορεί να φτάσει έως 90%, καθώς και ένα πλέγμα κινήτρων για να «ξεκλειδώσουν» κλειστά/ανενεργά ακίνητα και να επιστρέψουν στην αγορά.
Αυτό έχει καθαρή πολιτική στόχευση: η κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι απαντά με πολιτική (και όχι με ευχές) στο πιο «επιθετικό» μέτωπο της καθημερινότητας. Γιατί η ακρίβεια συζητιέται, η στέγη όμως πληρώνεται κάθε μήνα – και μάλιστα προκαταβολικά. Αν η κυβέρνηση πείσει ότι μειώνει το πραγματικό βάρος στέγασης, κερδίζει χρόνο. Αν όχι, χάνει ανοχές. Απλά.
Αγροτικό: αναφορά από το βήμα, αλλά η φωτιά καίει στο δρόμο
Στο αγροτικό, ο κ. Μητσοτάκης θα κινηθεί σε δύο επίπεδα. Πρώτον, θα αφήσει το «παζάρι» στο αρμόδιο υπουργείο, για να μη μετατρέψει την ομιλία προϋπολογισμού σε τραπέζι διαπραγμάτευσης. Δεύτερον, θα δώσει διαρθρωτικό στίγμα: αναδιάρθρωση της πρωτογενούς παραγωγής με αιχμή την εξυγίανση του ΟΠΕΚΕΠΕ και τη μεταφορά στην ΑΑΔΕ, ως κομβικό βήμα εκσυγχρονισμού του συστήματος επιδοτήσεων.
Μόνο που τα μπλόκα δεν είναι think tank. Οι κινητοποιήσεις έχουν ήδη «πάρει» μέρες και η κλιμάκωση είναι στο τραπέζι, με δράσεις και συμμετοχές που ανακοινώνονται δημόσια. Παράλληλα, από κυβερνητικές τοποθετήσεις εκπέμπεται πιο σκληρό μήνυμα: «διάλογος δεν γίνεται με τελεσίγραφα» και τα μπλόκα – όπως ειπώθηκε – «υπονομεύουν τον αγώνα».
Εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος: όσο το Μαξίμου ανεβάζει τόνο για να μη φανεί ότι «εκβιάζεται», τόσο μπορεί να πατήσει πάνω σε μια κοινωνική πραγματικότητα που, δημοσκοπικά, γέρνει υπέρ των αγροτών.
Δημοσκοπικό καμπανάκι: προβάδισμα ΝΔ, αλλά με φθορά και τεράστια κοινωνική αποδοχή των μπλόκων
Στις τελευταίες μετρήσεις των ημερών, η ΝΔ παραμένει πρώτη, αλλά σε επίπεδα που δεν αφήνουν περιθώριο εφησυχασμού. Σε δημοσκόπηση της GPO για τον ρ/σ «Παραπολιτικά FM», η ΝΔ μετριέται στην πρόθεση ψήφου στο 23,7% (πτώση 1,5 μονάδας από τον προηγούμενο μήνα), με ΠΑΣΟΚ 12,3% και Ελληνική Λύση 10,1%. Το ακόμα πιο πολιτικά «ηχηρό» όμως είναι αλλού: το 85,1% θεωρεί δίκαια τα αιτήματα των αγροτών και περίπου τα 2/3 δηλώνουν ότι συμφωνούν ακόμη και με το κλείσιμο δρόμων ως μορφή πίεσης.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η δημοσκόπηση της ALCO: 78% χαρακτηρίζει δικαιολογημένες τις αγροτικές κινητοποιήσεις, ενώ οι αναποφάσιστοι φτάνουν στο 20,9% – ένδειξη ότι το πολιτικό σύστημα «ξεχειλώνει» και το κοινό ψάχνει διέξοδο ή απλώς… πατάει παύση.
Με άλλα λόγια, τα μπλόκα δεν είναι μόνο πρόβλημα κυκλοφορίας. Είναι πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης: όταν η κοινωνία στηρίζει τόσο έντονα τον διαμαρτυρόμενο, η κυβέρνηση δυσκολεύεται να «πουλήσει» αυστηρότητα χωρίς κόστος.
Το 2026 ως κρίσιμη χρονιά και το «άγνωστο Χ» της Καρυστιανού.
Μέσα σε αυτή τη ρευστότητα, ανοίγει και ένας νέος πολιτικός διάδρομος: η Μαρία Καρυστιανού δήλωσε ότι βρίσκεται «στην πρώτη γραμμή» για τη δημιουργία κινήματος πολιτών, το οποίο μπορεί – υπό προϋποθέσεις – να εξελιχθεί σε κόμμα και να κατέβει σε εκλογές, με σκληρή απόσταση από συνεργασίες με τα «παλιά» κόμματα και ρητή στόχευση σε κάτι «πολύ μεγάλο».
Για το Μαξίμου αυτό μεταφράζεται σε πρόσθετη πίεση: σε ένα περιβάλλον υψηλών αναποφάσιστων, κάθε νέο αντισυστημικό σχήμα μπορεί να λειτουργήσει ως σκούπα δυσαρέσκειας – όχι απαραίτητα παίρνοντας μόνο από έναν χώρο, αλλά «τρυπώντας» την εμπιστοσύνη συνολικά.
Το 2026, λοιπόν, δεν είναι απλώς χρονιά εφαρμογής προϋπολογισμού. Είναι χρονιά όπου η πολιτική σταθερότητα θα κριθεί στη λεπτομέρεια της καθημερινότητας.
Το πραγματικό στοίχημα της αποψινής ομιλίας
Ο πρωθυπουργός θέλει να μετατρέψει την αποψινή εμφάνιση σε επανεκκίνηση ατζέντας: να δείξει ότι έχει σχέδιο, χρονοδιάγραμμα και μέτρα που «γράφουν» σε στέγη και εισόδημα, ενώ ταυτόχρονα να μην εμφανιστεί ότι υποχωρεί υπό πίεση στο αγροτικό αλλά ότι βοηθάει τον αγροτικό κόσμο μέχρι εκεί που αντέχει η οικονομία και ο προϋπολογισμός. Αν η στέγαση παρουσιαστεί με πειστικό τρόπο –και με εργαλεία όπως η γενναία επιδότηση ανακαίνισης και κίνητρα για να αυξηθεί η προσφορά κατοικιών – μπορεί να αλλάξει τον τόνο της συζήτησης από το «μας πιέζουν» στο «εμείς λύνουμε».
Αν όχι, η κυβέρνηση θα βρεθεί να συζητά για «οδικούς χάρτες» την ώρα που η κοινωνία θα μετρά διόδια, ενοίκια και λογαριασμούς. Και τότε, το μόνο που θα συνδέει το 2025 με το 2027 δεν θα είναι ο προϋπολογισμός, αλλά η φθορά.
Διαβάστε επίσης
