Ο Τάσος Γουδέλης, άλλος ένας σπουδαίος «γραφιάς», έφυγε
Μετά τον Θανάση Ρεντζή, ο οποίος απεβίωσε τον προηγούμενο μήνα, άλλος ένας σημαντικός κριτικός του κινηματογράφου, αλλά και γενικότερα άνθρωπος της γραφής και της διανόησης, έφυγε από τη ζωή, στα 76 του χρόνια.
Ο Τάσος Γουδέλης «όργωσε» όλους τους τομείς που έχουν να κάνουν με τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Πέρασε από τα «χωράφια» της κριτικής και των δύο τεχνών, της δημιουργίας, ως σκηνοθέτης και ως συγγραφέας, υπήρξε για χρόνια συνεκδότης του εμβληματικού περιοδικού «Το Δέντρο», μαζί με τον Νότη Μαυρουδή και υπηρέτησε την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου με συνεχή παρουσία και συμμετοχή στα διοικητικά της συμβούλια. Αυτό το σύντομο βιογραφικό του, πέρα από την πολυπαραγωγική δραστηριότητά του αποδεικνύει και τη συνέπεια και τη συνέχειά του στην ενασχόλησή του με τα κοινά.
Από την αρχή του κοινωνικού του βίου, ως φοιτητή της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, τον βρίσκουν οι αντιδικτατορικοί αγώνες στην πρώτη γραμμή και λίγο μετά σημαντικό μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη των πρωταίτιων του Πολυτεχνείου.
Ο Τάσος Γουδέλης άρχισε να συμμετέχει σε διάφορες κινηματογραφοφιλικές συγκεντρώσεις (λέσχες, προβολές, ομιλίες) και από ‘κει άρχισε να γνωρίζει εκ του σύνεγγυς τον κόσμο της έβδομης τέχνης. Γενικότερα, αγάπησε την τέχνη και ιδίως ό,τι έχει να κάνει με τη γραφή, ακόμη και τη θεατρική. Ωστόσο, και παρά τις σοβαρότατες καταθέσεις του στο χώρο της λογοτεχνίας, δήλωνε πάντοτε την αγάπη του για την κριτική και την ανάγκη να συνδέεται αυτή με υψηλών απαιτήσεων και επιδόσεων άσκηση της πένας, όπως αυτή υπήρξε το αιχμηρότερο όργανό του.
Από «Τα αρπακτικά» στο κρατικό βραβείο διηγήματος
Αν και σε όχι νεαρή ηλικία η εμφάνισή του στο συγγραφικό πεδίο («Τα αρπακτικά» υπήρξε το πρώτο του βιβλίο, το 1990) διακρίθηκε και βραβεύθηκε, τόσο με το Κρατικό βραβείο διηγήματος, όσο και με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού «Διαβάζω», για τη «Γυναίκα που μιλά», το 2002. Λίγο μετά, το 2006, δημοσίευσε και το πρώτο του μυθιστόρημα, τις «Οικογενειακές ιστορίες». Παρά το γεγονός ότι υπήρξε ιδιαιτέρως επιτυχημένο, επέστρεψε στα διηγήματα, με έσχατη προσφορά του τις «Τελευταίες υποσχέσεις», το 2023, ένα είδος προαναγγελίας θανάτου.
Στη λογοτεχνική του συγγραφή υπήρξε τολμηρός και πραγματικά πειραματίστηκε με αυτήν και σχεδόν ακροβάτησε πάνω στο τεντωμένο σκοινί της. Γνώστης και αναγνώστης ο ίδιος της λογοτεχνίας σε όλη της την έκταση, δοκίμασε να περάσει από τα μονοπάτια μιας φαινομενικά συνειρμικής δοκιμασίας, με ταυτόχρονους υπαινιγμούς και αναφορές σε κλασικούς συγγραφείς.
Ανάλογα πειραματικός υπήρξε και στις σκηνοθετικές και σεναριογραφικές του προσπάθειες, οι οποίες περνούσαν από ένα ιδιότυπο φανταστικό είδος, όπως και η γραφή του. Έστω κι αν ο ίδιος, με την αγωγή και την ευγένειά του, χαρακτηριζόταν από ένα σχεδόν συντηρητικό προφίλ, στην τέχνη και στη συγγραφή ξεδίπλωσε έναν κρυμμένο κόσμο, πολύ μακριά από τα μάτια μας. Αυτόν τον οποίον ίσως να συνάντησε τώρα.
Διαβάστε επίσης:
Ρόδος: Κλοπή αυτοκινήτου και υπόθεση ροζ κοκαΐνης με πρωταγωνίστρια influencer
Πέθανε ο viral 92χρονος «χορευταράς» Γιώργος Κωβαίος από τη Σχοινούσα
Συναγερμός για μεγάλη φωτιά στην Αρχαία Ολυμπία
