«Παρκόμετρα» τουρκικών αντιδράσεων
Έπειτα από δύο συνεχόμενες «σφαλιάρες» από τη Λιβύη (και την επίσημα διεθνώς αναγνωρισμένη στα δυτικά, και αυτήν στα ανατολικά, που αποτελεί οικογενειακό τιμάριο του στρατάρχη Χαφτάρ), η ελληνική κυβέρνηση αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως τα δύο «μορφώματα» στον έναν ή τον άλλο βαθμό παίζουν το παιχνίδι της Άγκυρας, βάζοντας την Ελλάδα και ό,τι έχει να κάνει με τις θαλάσσιες ζώνες της σε μια μέγγενη, όπου στη μια πλευρά η πίεση ασκείται άμεσα από την Τουρκία, ενώ στην άλλη από τις δύο λιβυκές κυβερνήσεις.
Η επιρροή της Άγκυρας στη δυτική Λιβύη, που για τη διεθνή κοινότητα αποτελεί τη συνέχεια του πρώην ενιαίου λιβυκού κράτους, είναι άμεση και έχει ήδη μακρά ιστορία, καθώς η Τουρκία υπήρξε εκ των στυλοβατών του νέου καθεστώτος.
Κάπως έτσι η τουρκική οικονομική και στρατιωτική παρουσία στη δυτική Λιβύη είναι βαθιά και εκτεταμένη και ενισχύεται ακόμη περισσότερο, μέρα τη μέρα, με συμφωνίες που επεκτείνονται και στην παραχώρηση για έρευνα και εκμετάλλευση θαλασσίων οικοπέδων στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου.
Την ίδια ώρα, η Άγκυρα έχει ήδη ανοίξει διαύλους επικοινωνίας και με τον Χαφτάρ (και τους γιους του) διαμεσολαβώντας μάλιστα στην οικογένεια του στρατηγού για χτίσιμο επαφών με τη Μόσχα του Πούτιν.
Αυτή η τελευταία εξέλιξη (το άνοιγμα της πόρτας της δυτικής, αλλά και της ανατολικής Λιβύης από τον Χαφτάρ τόσο στον Ερντογάν όσο και στον Πούτιν) έχει αφήσει σε κενό την ελληνική διπλωματία γιατί:
- Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να σύρει τον Χαφτάρ στη δική του σφαίρα επιρροής, έτσι ώστε να κλιμακώσει την πίεση στην Αθήνα στο «παιχνίδι» των θαλάσσιων ζωνών και της ΑΟΖ νότια της Κρήτης.
- Ο Πούτιν αναζητά, και αυτός, ερείσματα τέτοια που να δημιουργούν «πονοκεφάλους» στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., που κάποια από αυτά, όπως η Ελλάδα, είναι αμερικανικότερα των Αμερικανών σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Πίεση με μετανάστες
Μάλιστα, όπως λένε οι γνωρίζοντες στο ελληνικό ΥΠΕΞ, το μπαράζ αφίξεων μεταναστών και προσφύγων στην Κρήτη από τη Λιβύη «υποβοηθήθηκε» από συμβουλές τόσο της Άγκυρας όσο και της Μόσχας και προς τις δύο λιβυκές αρχές.
Οι ίδιες πηγές του ΥΠΕΞ σημειώνουν επίσης πως από τη στιγμή που οι ροές των μεταναστών κατευθύνθηκαν στην Κρήτη, μειώθηκαν απολύτως οι αφίξεις στην ιταλική Λαμπεντούζα, γεγονός που, όπως υπογραμμίζουν, συνεπάγεται κάποια «υπόγεια» συμφωνία της ιταλικής κυβέρνησης με τους Λίβυους σε βάρος, προφανώς, της Ελλάδας…
Από επιτυχία σε επιτυχία
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά στην Ελλάδα; Όχι, δεν είναι η χώρα θύμα κάποιας σκοτεινής συνωμοσίας ή διεθνούς πλεκτάνης. Ό,τι συμβαίνει είναι το αποτέλεσμα των επιλογών που έχει κάνει η χώρα στην εξωτερική της πολιτική.
Κορυφαίο και χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου είδους (λάθος) επιλογών είναι πως η κυβέρνηση όχι μόνο στήριξε τον Χαφτάρ στον εμφύλιο που ξεκίνησε για να ανατρέψει τη νόμιμη λιβυκή κυβέρνηση στα δυτικά, αλλά τίναξε στον αέρα και για πολύ καιρό κάθε δυνατότητα ακόμη και τυπικής επικοινωνίας με το νόμιμο (δυτικό) λιβυκό κράτος. Ο Νίκος Δένδιας ως ΥΠΕΞ (ποιος ξέρει μετά από ποιες και ποίων συμβουλές) είχε απελάσει κακήν κακώς τον τότε πρέσβη της Λιβύης στην Αθήνα, ο οποίος στη συνέχεια έγινε πρωθυπουργός και σήμερα είναι ο προεδρεύων στη δυτική Λιβύη!
Στη γραμμή της Άγκυρας
Όλα αυτά ενδεχομένως να δίνουν κάποιες εξηγήσεις για τις ρηματικές διακοινώσεις της (δυτικής) Λιβύης στον ΟΗΕ με τις οποίες, στην ουσία, προβάλλει την τουρκική επιχειρηματολογία, σύμφωνα με την οποία τα νησιά, συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης, δεν έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ πέρα από τα 6 μίλια των χωρικών τους υδάτων.
Παράλληλα και ταυτόχρονα με την επίσημη λιβυκή κυβέρνηση, η ανατολική Λιβύη του Χαφτάρ φρόντισε να δημοσιοποιήσει τη διαφωνία με τις ελληνικές αντιρρήσεις περί της νομιμότητας του τουρκολιβυκού μνημονίου με το οποίο οριοθετείται η ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, αγνοώντας απολύτως τα δικαιώματα σε ΑΟΖ των ελληνικών νησιών και της Κρήτης.
…κλοτσοσκούφι
Ταυτόχρονα με όλα αυτά, η Αθήνα κατά την επέτειο (περασμένη Κυριακή) της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο άκουσε και πάλι τον Ερντογάν (με τον οποίο υποτίθεται συνομιλεί σε καλό κλίμα προκειμένου να υπάρξει η ελληνοτουρκική προσέγγιση) να την καλεί να αποδεχτεί την πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί στο πεδίο και να αναγνωρίσει την ύπαρξη δύο κρατών.
Τα πάρκα…
Έχοντας χάσει το επικοινωνιακό προβάδισμα (ακρίβεια, σκάνδαλα), παρότι παίζει μόνη της, η ελληνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους να δημιουργήσει εντυπώσεις στην εξωτερική της ατζέντα.
Έτσι, τις προηγούμενες ημέρες δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην πρωτοβουλία Αμερικανών γερουσιαστών να αξιοποιήσουν τα όσα προβλέπει η ελληνοαμερικανική συμφωνία στρατιωτικής/ στρατηγικής συνεργασίας (ετοιμάστηκε από τον Τσίπρα και υπογράφηκε από τον Μητσοτάκη) και να προτείνουν τη δημιουργία μιας ακόμη αμερικανικής βάσης σε κάποιο νησί (Κάρπαθος), σε απόσταση αναπνοής και από το επικείμενο θαλάσσιο «εργοτάξιο» της Chevon στη νότια Κρήτη.
Στο ίδιο μήκος κύματος (της δημιουργίας εντυπώσεων) κινήθηκαν και οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για τη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο και το Ιόνιο.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού, τα δύο πάρκα θα καλύπτουν συνολική θαλάσσια έκταση 27.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ εντός τους θα ισχύει απαγόρευση της αλιείας με μηχανότρατα. Τα πάρκα αυτά θα είναι από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Όπως είπε ο Κ. Μητσοτάκης, με αυτή την οριοθέτηση «θα επιτύχουμε τον στόχο της προστασίας του 30% των χωρικών υδάτων μας έως το 2030, πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο».
Μένει να δούμε τώρα πως θα γίνει η υλοποίηση και κυρίως η εποπτεία του χώρου, δεδομένων των τουρκικών διαφωνιών για το πάρκο των Κυκλάδων…
Διαβάστε επίσης:
Ιστορικό ρεκόρ στις τιμές των ενοικίων – Από 91% έως 116% πάνω τα φοιτητικά διαμερίσματα
Άρια Αδελφότητα: Η σύγχρονη εκδοχή του Ναζισμού στις ΗΠΑ
