ΣΥΡΙΖΑ: Οι δημοσκοπήσεις και ο «μονόδρομος» της «σύγκλισης» με Τσίπρα
Η κομματική «ρουτίνα» στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται με περιοδείες Φάμελλου και αντιπαραθέσεις στη Βουλή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, για τον Άγνωστο Στρατιώτη, για τα Τέμπη κ.ο.κ., ενώ η υπόθεση «συνεργασίες», μετά την παραίτηση Τσίπρα, δείχνει να έχει παγώσει για τα καλά, αφού και η ηγεσία της Νέας Αριστεράς «ψάχνεται».
Κατά τα λοιπά από την Κουμουνδούρου ακόμα προσπαθούν να εξηγήσουν τι συζήτησαν και τι αποφάσισαν στην Πολιτική Γραμματεία της περασμένης Πέμπτης, καθώς αυτό που χονδροειδώς αποτυπώθηκε δημοσιογραφικά στη δημόσια συζήτηση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πολύ απλά, αποφάσισε «να συμπορευθεί» με τον Τσίπρα κι ένα κόμμα που δεν υπάρχει. Και ότι, άρα, ο Φάμελλος «έδωσε τα κλειδιά» στον Τσίπρα, είτε τα θέλει ο πρώην πρωθυπουργός είτε όχι.
Ουδείς δίνει σημασία στα «ψιλά γράμματα» του κειμένου της Πολιτικής Απόφασης και της προσπάθειας να γίνει μια – όσο το δυνατόν – κομψή διαχείριση της κατάστασης μετά το γεγονός – σοκ της παραίτησης Τσίπρα. Η όποια προσπάθεια άλλωστε «κάηκε» από τις διαρροές που ήθελαν να μεταδώσουν ως μείζον το πνεύμα περί συμπόρευσης με Τσίπρα.
Εκ των πραγμάτων, πάντως, δεν έχουν αλλάξει και πολλά με τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, η αρχική γραμμή Φάμελλου («δεν είμαστε αντίπαλοι»), όπως εμπλουτίστηκε στη συνέχεια («παράλληλες πορεία με Τσίπρα που μπορούν να συγκλίνουν»), επικυρώθηκε με συντριπτική πλειοψηφία, με τον αντίλογο να περιορίζεται στον Πολάκη και δύο ακόμη μέλη του οργάνου (Αλεξιάδης, Παναγιωτόπουλος).
Ωστόσο, τα «νέα δεδομένα», στα οποία κάνει ειδική αναφορά και η Πολιτική Απόφαση (για τον προοδευτικό χώρο συνολικά, αφού η κίνηση Τσίπρα τον αναδιατάσσει, αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικά), ήρθαν με την παραίτηση Τσίπρα στις 6 Οκτωβρίου και όχι με την Π.Γ. Από εκείνη τη στιγμή το κόμμα μπήκε πιο βαθιά σε μια πορεία αναμονής, μεγάλης αβεβαιότητας και με μεγάλο τον κίνδυνο ρευστοποίησης.
Σκληρά διλήμματα
Επί της ουσίας η κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
– Με την τωρινή του απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ εναρμονίζεται με την κοινή γνώμη, όμως αποτυπώνεται, σύμφωνα με ορισμένους, μια εικόνα «υποταγής» στον Αλέξη Τσίπρα, και μάλιστα χωρίς η τελική έκβαση να είναι βέβαιη, αφού για την ώρα ο πρώην πρωθυπουργός έχει «απορρίψει» τον ΣΥΡΙΖΑ διά της παραίτησής του, επομένως δεν πατάει στη λογική ότι έφυγε για να ξανασυνεργαστεί με το κόμμα που άφησε πίσω. Επομένως, με τα περί σύγκλισης με τον Τσίπρα δίνεται προς τα έξω μια παράδοξη κατάσταση που εύκολα υπεραπλουστεύεται και διακωμωδείται.
– Από την άλλη, αν τηρούσε αποστάσεις από τον πρώην πρωθυπουργό θα άρχιζαν τα σενάρια περί ρήξης, εντείνοντας τις φυγόκεντρες τάσεις στο εκλογικό σώμα, ενώ θα έπεφταν βροχή τα σχόλια για «περιχαράκωση» ή ακόμα και περί αχαριστίας απέναντι στον πρώην πρωθυπουργό, που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και χωρίς αυτόν τα σημερινά στελέχη που έκαναν «καριέρες» κ.λπ. «δεν θα τα γνώριζε ούτε ο θυρωρός τους».
Το «απαγορευτικό» των δημοσκοπήσεων
Η όποια εικόνα των στελεχών από το κλίμα στη βάση του κόμματος και ουσιαστικά οι δημοσκοπήσεις έδωσαν τις απαντήσεις.
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας, πριν καν δημιουργήσει κόμμα, μόνο με το σενάριο στη δημόσια συζήτηση, συγκεντρώνει ποσοστά της τάξης του 20% – 24% (με σκληρό πυρήνα γύρω στο 9-10%) και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα βρίσκεται στο 5% και φλερτάρει με το 3%, δεν θέλει και πολλή συζήτηση για τις επιλογές που έχει μπροστά του. Ο Τσίπρας, όπως σημειώνουν δημοσκόποι, ήδη απορροφά το κοινό του ΣΥΡΙΖΑ και μια επιλογή αποστάσεων ή ρήξης πιθανότατα θα κατακρήμνιζε άμεσα το πάλαι ποτέ κυβερνητικό κόμμα.
Με άλλα λόγια, το πολιτικό μέγεθος του Τσίπρα, που υπερβαίνει σε πολλαπλάσιο βαθμό αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, έθεσε εκτός επιλογής λογικές αποστάσεων (δεν μιλάμε καν για ρήξη που ήταν ένα ακραίο σενάριο).
Εν ολίγοις, για τον Φάμελλο και τα στελέχη της πλειοψηφίας που εξ αρχής τάχθηκαν με τη λογική της μη αντιπαράθεσης, η γραμμή που χαράχθηκε κατέστη μονόδρομος, έστω κι αν είχε τις αδυναμίες που περιγράψαμε παραπάνω, να δείχνει δηλαδή παράδοξη και «υποτακτική» στον Τσίπρα.
Όπως εξηγούσαν χαρακτηριστικά τις προηγούμενες μέρες οι Κώστας Ζαχαριάδης και Στέργιος Καλπάκης, με την παραίτηση Τσίπρα εκ των πραγμάτων μπήκε το ζήτημα τι στάση κρατά το κόμμα απέναντι στον πρώην πρόεδρό του και πρώην πρωθυπουργό, που ήταν αυτός που κατέστησε την Αριστερά κυβερνώσα δύναμη. Επιπλέον, τόνιζαν ότι «δεν μπορεί να λέμε ότι θα συνεργαστούμε με τον Ανδρουλάκη και τη Νέα Αριστερά, αλλά όχι με τον Τσίπρα».
Αγορά χρόνου
Η «φιλική» αντιμετώπιση του Αλέξη Τσίπρα ενδεχομένως επιτρέπει μια μικρή αγορά χρόνου στον ΣΥΡΙΖΑ, φρενάροντας την άμεση εξαΰλωση, μέχρι να δει ποια συνέχεια του επιφυλάσσεται από τον πρώην πρωθυπουργό με το υπό έκδοση βιβλίο του και τις επόμενες κινήσεις του, και από την κοινωνία.
Για την ιστορία του πράγματος, τα σημαντικά στοιχεία της απόφασης της Πολιτικής Γραμματείας είναι τα εξής:
– «Η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του βουλευτή αποτελεί ένα σημαντικό και κρίσιμο γεγονός, που αντικειμενικά παράγει ισχυρά πολιτικά αποτελέσματα και δημιουργεί νέα δεδομένα και ερωτήματα που κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει».
– «Ακόμη και αν υπάρχουν διαφορετικές οπτικές, η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. με τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να είναι αντιπαραθετική».
– «Οι παράλληλες πορείες μας οφείλουν να συγκλίνουν στον κοινό στόχο ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου, με συγκρότηση προγραμματικής πρότασης και υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών συνολικά στον προοδευτικό χώρο».
– Για να υπάρχει στις επόμενες εκλογές «ισχυρή εναλλακτική επιλογή απέναντι στη Ν.Δ.» και προκειμένου να συμβάλει στη «μεγάλη υπόθεση ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου», ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. «είναι και οφείλει να συνεχίσει να είναι δημιουργικός, συνθετικός και ρόλος επιταχυντή εξελίξεων σε όλα τα πεδία άσκησης πολιτικής και κοινωνικής διεκδίκησης».
Διαβάστε επίσης:
Δένδιας: Έρχεται διαγωνισμός για την ανάδειξη του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη
Πιερρακάκης: Οι Δήμοι θα λάβουν επιπλέον χρηματοδότηση και το 2026
