Το αδιέξοδο του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι αρνητικοί πρωταγωνιστές, Μάκης Βορίδης και Λευτέρης Αυγενάκης
Είναι ίσως από τις σπάνιες φορές που μια δικογραφία, εν προκειμένω η δικογραφία για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, προκαλεί τόσα προβλήματα σε ένα κόμμα, πολύ περισσότερο όταν είναι κυβερνών, όχι τόσο για αυτά που μπορεί να κάνει ο αρχηγός του όσο κυρίως για αυτά που δεν μπορεί να κάνει.
Και είναι επίσης ασυνήθιστο οι πρωταγωνιστές αυτής της δικογραφίας, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, να προκαλούν ηθελημένα ή αθέλητα ένα πρωτόγνωρο αδιέξοδο στο κόμμα στο οποίο βρίσκονται.
Και για να δούμε τα πράγματα πιο αναλυτικά, από την πρώτη στιγμή που κατέφτασε στην Βουλή η δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ κορυφαία κυβερνητικά στελέχη έβλεπαν πιο πιθανή και πιο σωστή την συγκρότηση μιας προανακριτικής επιτροπής με πρωτοβουλία της κυβέρνησης η οποία θα βάδιζε στο μοντέλο Τριαντοπούλου που ήδη είχε λειτουργήσει αποσυμφορητικά για την κυβερνητική πλειοψηφία, στέλνοντας όμως δύο πρώην υπουργούς στο δικαστικό συμβούλιο.
Υπήρχαν φυσικά φωνές που μιλούσαν και για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνούσε τις σπατάλες των κοινοτικών επιδοτήσεων σε βάθος χρόνου. Όμως για αρκετό καιρό είχε κυριαρχήσει η άποψη της συγκρότησης προανακριτικής.
Και εκεί εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα, καθώς τόσο ο Μάκης Βορίδης όσο κι ο Λευτέρης Αυγενάκης ήταν αρνητικοί στην σύσταση προανακριτικής επιτροπής, αλλά κυρίως ήταν αρνητικοί και δεν το διαπραγματευόταν καν στο να ακολουθηθεί το μοντέλο Τριαντόπουλου.
Έτσι ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη άρχισε να δουλεύετε η σκέψη να γίνει προανακριτική με την κανονική διαδικασία και με αδικήματα την εξέταση των οποίων θα πρότεινε η κυβέρνηση και θα ήταν σε βαθμό πλημμελήματος.
Ομως τότε προέκυψε άλλο πρόβλημα, καθώς ο Μάκης Βορίδης ήταν αποφασισμένος κατά την ομιλία του στη Βουλή στη διάρκεια συζήτησης για συγκρότηση προανακριτικής να ζητήσει από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να μην ψηφίσουν την προανακριτική, εφόσον θεωρούν ότι δεν έχει ποινικές ευθύνες.
Και το πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν ήταν τόσο τι θα έλεγε στην ομιλία του ο Μάκης Βορίδης όσο η εμπεδωμένη άποψη που υπήρχε σε αρκετούς βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ότι δεν πρέπει να γίνει προανακριτική για τον πρώην υπουργό.
Και αυτή η εμπεδωμένη άποψη θα αποτυπωνόταν στην μυστική ψηφοφορία με ορατό τον φόβο η κυβέρνηση να προτείνει προανακριτική και οι βουλευτές της να μην την ψηφίσουν. Έτσι μπροστά στο φόβο να προκληθεί τεράστιο πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση, ενδεχομένως και μη διαχειρίσιμο, επελέγη να αποσυρθεί το σενάριο σύστασης προανακριτικής και να βγει από το συρτάρι η άποψη για σύστασης εξεταστικής.
Εκεί όμως προέκυψε άλλο πρόβλημα που αφορούσε τον δεύτερο πρωταγωνιστή της δικογραφίας, τον Λευτέρη Αυγενάκη. Και από τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία θα ψήφιζε, εφόσον έχει την πλειοψηφία, την σύσταση εξεταστικής επιτροπής έπρεπε να καθορίσει την στάση της ως προς τη συζήτηση των δύο προτάσεων προανακριτικής που κατέθεσαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η λογική στάση θα ήταν να μείνει στη Βουλή κατά τη διάρκεια της μυστικής ψηφοφορίας και να καταψηφίσει τις δύο προτάσεις. Όμως έρχονταν μηνύματα από τους γνωρίζοντες το κλίμα στην κοινοβουλευτική ομάδα ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα αρκετοί βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να μην πειθαρχήσουν στην επίσημη γραμμή του κόμματος και να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής Αυγενάκη, κυρίως για λόγους προσωπικών σχέσεων και σύγκρουσης μαζί του στο παρελθόν.
Η εικόνα ένος σημαντικού αριθμού βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας να μην πειθαρχεί στην επιλογή του πρωθυπουργού θα προκαλούσε επίσης μείζον πολιτικό πρόβλημα που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να το διαχειριστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Άλλωστε αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στην ψηφοφορία που έγινε στη Βουλή θα δει ότι την πρόταση για τον Μάκη Βορίδη καταψήφισαν 78 βουλευτές ενώ την πρόταση για τον Λευτέρη Αυγενάκη 76 που σημαίνει ότι δύο βουλευτές που ψήφισαν διά ζώσης και μυστικά και κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία κράτησαν διαφορετική στάση όσον αφορά στην παραπομπή Βορίδη σε σχέση με την παραπομπή Αυγενάκη. Μπορεί, κατά συνέπεια, κάποιος να καταλάβει τι θα συνέβαινε αν ψήφιζαν μυστικά και οι 155 βουλευτές.
Ως προς το θέμα της αποχής τώρα, η ανακοινωμένη αποχή από την ψηφοφορία θα έδινε το δικαίωμα στην αντιπολίτευση να μιλήσει για μη ύπαρξη της απαραίτητης πλειοψηφίας βουλευτών και άρα να ζητήσει επ’ αόριστον την αναβολή της ψηφοφορίας προκειμένου να μην καούν οι προτάσεις για σύσταση προανακριτικής επιτροπής και να μπορεί η επόμενη Βουλή μετά τις εκλογές να επαναφέρει την συζήτηση χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη νέων στοιχείων για να συγκροτηθεί προανακριτική.
Κάτι που έγινε όπως αναφέρει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην χθεσινή του ανάρτηση στην προανακριτική για το Βατοπέδι που διεξήχθη στην επόμενη Βουλή όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση χωρίς να προκύψουν νέα στοιχεία αφού η συζήτηση για σύσταση προανακριτικής επι κυβέρνησης Καραμανλή δεν κατέληξε με ψηφοφορία λόγω της απουσίας της Νέας Δημοκρατίας.
Τελικά επελέγη το λιγότερο κακό για την κυβέρνηση, τουλάχιστον κατά την εκτίμηση της, με τη χρησιμοποίηση επιστολικής ψήφου με την οποία ψήφισαν 68 βουλευτές της. Ετσι τόσο ο Μάκης Βορίδης όσο κι ο Λευτέρης Αυγενάκης, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, οδήγησαν τον πρωθυπουργό σε ένα πρωτοφανές πολιτικό αδιέξοδο από το οποίο όποια κίνηση κι αν έκανε για να εξέλθει θα είχε κόστος. Και αυτό το κόστος μένει τώρα να φανεί στις δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου.
Διαβάστε επίσης
Κυβέρνηση – ΟΠΕΚΕΠΕ: Κάζο με τα «φεύγω-μένω» στη Βουλή, θεσμική απαξίωση και πολιτικό κόστος
Απ’ τα ανώγια στα κατώγια – Έρχεται ο λογαριασμός των επιλογών στην εξωτερική πολιτική…
