Παναθηναϊκός: Η «κατάρα» μετά το μοιραίο λάθος με Γιοβάνοβιτς – Η περίπτωση Βιτόρια ως δείγμα ανικανότητας ή αυτοϋπονόμευσης
Το μοιραίο λάθος, εκείνο που έδειξε ότι η διοίκηση του Παναθηναϊκού δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο, έγινε τα Χριστούγεννα του 2023. Τότε, για λόγους που παραμένουν άγνωστοι και πιθανόν δεν πρόκειται να απαντηθούν ποτέ με σαφήνεια, η πράσινη ΠΑΕ απομάκρυνε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και ενώ η ομάδα ήταν άμεση διεκδικήτρια του πρωταθλήματος.
Η δικαιολογία ότι ο Γιοβάνοβιτς «είχε πιάσει ταβάνι» ήταν από αστεία έως σοκαριστική. Σε κάθε περίπτωση φανέρωνε όλη την παθογένεια, που ταλαιπωρεί επί χρόνια τον οργανισμό. Στο τιμόνι του βρίσκονται άνθρωποι που δεν έχουν την ικανότητα ούτε να αξιολογούν, ούτε να σηκώνουν το βάρος και την πίεση μία μεγάλης ομάδας, η οποία έχει μείνει επί μακρόν μακριά από διακρίσεις. Πιθανόν δε και έλλειψη αντίληψης, τόσο για τα βασικά του ποδοσφαίρου στο πιο ανταγωνιστικό επίπεδο, όσο και του τι πραγματικά είναι ο Παναθηναϊκός.
Η έλλειψη ικανότητας φάνηκε στις μετέπειτα επιλογές προπονητών:
Ο διάδοχος του Γιοβάνοβιτς, Φατίχ Τερίμ έφυγε άδοξα, μέσα σε γενική αμφισβήτηση για το ποδόσφαιρο που υπηρετούσε πλέον, μετά από μία ένδοξη καριέρα και αφού στο μεταξύ είχε ουσιαστικά συνταξιοδοτηθεί.
Ο Αλόνσο, που ανέλαβε χωρίς κάποιες περγαμηνές το δύσκολο εγχείρημα το καλοκαίρι του 2024, θα μείνει στην ιστορία ως ο προπονητής με το πιο ανερμάτιστο ποδόσφαιρο που έχει παίξει ποτέ ο Παναθηναϊκός, ίσως και οποιαδήποτε ομάδα της πρώτης κατηγορίας στη χώρας μας.
Πήρε βέβαια τρεις ολόκληρους μήνες στη διοίκηση των Πρασίνων να αντιληφθεί ότι το πείραμα ήταν αποτυχημένο, αλλά έστω κι έτσι ο Ισπανός προπονητής δεν έκανε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.
Η επιλογή του Ρουί Βιτόρια είχε επί της αρχής μία λογική: Έμπειρος τεχνικός, με παρουσία σε ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, στον πάγκο της Μπενφίκα για παράδειγμα για ένα σημαντικό διάστημα, έδειχνε να έχει τα στοιχειώδη για να αναλάβει το δύσκολο έργο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της περσινής του θητείας αμφισβητήθηκε, αλλά ταυτόχρονα έδειξε και σαφή βελτίωση της ομάδας, που κατάφερε να τερματίσει δεύτερη και να δοκιμάσει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Όμως, κατά τα συνήθη της διοίκησης, υπήρχε έντονη αμφιθυμία απέναντί του. Πριν καν ξεκινήσει η τρέχουσα σεζόν, η διοίκηση άφησε να κυκλοφορήσουν πληροφορίες πως αναζητά νέο προπονητή. Ήταν δηλαδή εξ αρχής υπονομευμένη η παρουσία του Βιτόρια στην ομάδα: Σε τέτοιες περιπτώσεις, που δεν πιστεύει η διοίκηση τον προπονητή, ή επιλέγει να τον απομακρύνει αμέσως ή να κρατήσει για τον εαυτό της τις επιφυλάξεις. Ο χειρισμός των υπευθύνων της ΠΑΕ αποδείχθηκε καταστροφικός. Άφησαν έναν προπονητή που ήθελαν να διώξουν με την παραμικρή ευκαιρία, να σχεδιάσει την ομάδα, ναρκοθετώντας την προσπάθεια οπουδήποτε έρθει στη συνέχεια, καθώς πρέπει να εργαστεί με ένα σύνολο και ένα σχέδιο, που το επέλεξε ο προκάτοχός του.
Αν αυτό δεν είναι κολοσσιαία ανικανότητα, τότε μπορεί να έχουν δίκιο όσοι λένε πως η ΠΑΕ αυτοϋπονομεύεται – κάποιοι μέσα από την ομάδα τη θέλουν μονίμως κομπάρσο.
Το περίεργο και συνάμα το ποδοσφαιρικά και επιχειρηματικό δραματικό, είναι ότι ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Γιάννης Αλαφούζος έχει επενδύσει την τελευταία διετία πρωτοφανή χρήματα για να ενισχύσει την ομάδα. Μεγάλα ονόματα, από μεγάλα πρωταθλήματα ήρθαν στον σύλλογο.
Η «χρηματιστηριακή» αξία του Παναθηναϊκού κινείται στα 100 εκατομμύρια ευρώ, ανταγωνίζεται τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, ξεπέρασε την ΑΕΚ και σε κάθε περίπτωση δεν θυμίζει σε τίποτα τα «πέτρινα χρόνια», της προηγούμενης μακράς περιόδου, ειδικά την πενταετία 2017-2021.
Ο Παναθηναϊκός για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια και αγοράζει και πουλάει ακριβά.
Κι όμως. Η στελέχωση της ΠΑΕ είναι το πραγματικό πρόβλημα. Και προφανώς οι επιλογές συνεργατών που κάνει ο Γιάννης Αλαφούζος, σπαταλώντας χρήμα και χρόνο.
Και μόνο η επιλογή να εκδιωχθεί κακήν κακώς πριν δύο χρόνια ο Γιοβάνοβιτς, θα έπρεπε να λειτουργήσει ως καταλυτικό παράδειγμα για να κριθούν πράξεις και παράγοντες. Ακόμα και ο ίδιος ο κ. Αλαφούζος, που πήρε την τελική απόφαση, ώστε να μην πέφτει η ΠΑΕ ξανά και ξανά στα ίδια λάθη.
Ο Γιοβάνοβιτς, πέρα από την αυτή καθαυτή προπονητική του αξία – για την οποία έχει ο καθένας το δικαίωμα της κρίσης – έδωσε οντότητα, κύρος και αγωνιστική ταυτότητα σε ένα παραπαίοντα σύλλογο. Με σχετικά χαμηλό μπάτζετ έκανε υπέρβαση, ανεξαρτήτως εάν δεν ήρθαν οι τίτλοι που θα μπορούσε να κατακτήσει εκείνη η ομάδα. Και θα παραμείνει ως απορία τι θα έκανε ο Σέρβος τεχνικός αν είχε το τωρινό μπάτζετ.
Ακόμα κι αν δεχθεί κανείς ότι είχε πιάσει ταβάνι, όπως ειπώθηκε για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο σχεδιασμός της επόμενης ημέρας αποδείχθηκε τόσο πρόχειρος, βεβιασμένος και ατυχής, που με τους προπονητές οι οποίοι ήρθαν στη συνέχεια, αποδείχθηκε ότι «δεν υπάρχει ούτε δάπεδο», καθώς η πτώση είναι οικτρή.
Το συμπέρασμα; Με το σημερινό σχήμα ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμία ελπίδα να ανακάμψει και να σταθεροποιηθεί σε μία τροχιά τίτλων και διακρίσεων.
Από την άλλη το αδιέξοδο επιβεβαιώνεται: Τα σενάρια ή η πίεση των φιλάθλων στον Γιάννη Αλαφούζο να «πουλήσει», προϋποθέτει δύο πράγματα: Να θέλει ο ίδιος να αποχωρήσει και να βρεθεί ένας επενδυτής που να καλύπτει και τις απαιτήσεις ενός ανθρώπου που έβαλε πολλά λεφτά στην ομάδα, αλλά και όραμα, πόρους και ανθρώπου να βάλουν το σύλλογο σε νέες ράγες. Ούτε η μία, ούτε η άλλη προϋπόθεση φαίνονται να έχουν πιθανότητες.
Διαβάστε επίσης:
Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου: Ο Τεντόγλου άνετα στον τελικό του μήκους με ένα άλμα στα 8,17μ. (video)
Παναγιώτης Γιαννάκης: «Χάρηκα τη διαδρομή της Εθνικής, αξίζαμε να φτάσουμε στο μετάλλιο» (Video)
